ارزيابي مزيت نسبي صادرات محصولات غذايي و آشاميدني با استفاده از روش هزينه فرصت منابع داخلي

مقدمه: براساس آمارهاي موجود بيش از ۱۰ درصد از ارزش افزوده بخش صنعت كشور از توليدات صنعت غذايي تامين مي‌شود و درسال 1398صادرات محصولات تبديلي كشاورزي و مواد غذايي ايران به 5/5 ميليارد دلار رسيد كه با وجود تحريم هاي شديد عليه ايران اين رقم قابل توجه است هم‌چنين، براساس داده‌ها و آمارهاي فصلي مجموع صادرات ايران در زيرگروهاي صنعتي، صنايع غذايي با حدود 14 درصد صادرات كشور بعد از محصولات شيميايي بيش‌ترين سهم صادرات در سبد صادراتي كشور را دارا هستند كه نشان از اهميت و بزرگي اين بخش براي اقتصاد كشور است و به نظر مي رسد با شناخت بهتر مزيت هاي اين بخش بتوان از ظرفيت هاي موجود در اين صنعت جهت ارتقاي صادرات استفاده بهينه تر كرد. مواد و روش: بر اين اساس و با توجه به اهميت اين زيربخش صنعت در اقتصاد ايران، اين مطالعه به بررسي مزيت نسبي چهار كد كالايي پرورش درختان ميوه و درختان دانه‌هاي آجيلي و محصولات گوشت، ماهي، ميوه، سبزيجات، انواع روغن و چربي حيواني و نباتي، نوشيدني و محصولات ادويه اي، كاشت سبزيجات و محصولات خاص باغباني و محصولات خزانه اي با استفاده از روش هزينه فرصت منابع داخلي در بازه زماني 1380 تا1396پرداخته است. نتايج: براساس نتايج پژوهش روي هم رفته، از 1380 تا 1390 مزيت نسبي اين كالاها كاهش يافته است، اما از 1390 تا 1396 روند حركتي مزيت نسبي افزايشي بوده است. براساس نتايج تخمين مدل رگرسيوني قيمت جهاني محصولات و هزينه هاي واسطه اي و اوليه بيش‌ترين تاثير را بر شاخص DRC داشته اند. هم‌چنين، نرخ ارز و هزينه فرصت سرمايه تاثيرات معني داري بر شاخص DRC داشته اند. بحث و نتيجه گيري: روي هم رفته، در طي بازه پژوهش سياست هاي آزاد سازي قيمت حامل هاي انرژي باعث بدتر شدن شاخص DRC شده است اما افزايش نرخ ارز باعث بهبود شاخص DRC شده است.