بررسي كيفيت آب رودخانه صوفي چاي با استفاده از نشانگرهاي زيستي ماكروبنتوزي

زمينه و هدف: پژوهش حاضر كيفيت آب رودخانه صوفي چاي در شهرستان مراغه را با استفاده از اجتماعات ماكروبنتوز و ساختار جمعيتي آنها در سال 93 -94 بررسي مي‌كند. روش بررسي: در مجموع، 9 ايستگاه مطالعاتي در منطقه تعيين شد و ماكروبنتوزها با استفاده از دستگاه سوربر 25×50 با سه تكرار در هر ايستگاه نمونه برداري جمع آوري شدند. نمونه ها به وسيله فرمالدهيد 4 % تثبيت و جنس، گونه و خانواده آنها شناسايي شدند.تعداد كل 19 ماكروبنتوز از 19 خانواده، 10 راسته و 2 رده ارزيابي شدند. يافته ها: گونهBaetissp در هر دو فصل زمستان و تابستان غالب بود. نتايج نشان مي‌دهد كه ايستگاه هاي 7 و 9 با 47 ماكروبنتوز در متر مربع در فصل زمستان و ايستگاه 9 با 128 ماكروبنتوز در متر مربع در فصل تابستان بيشترين تراكم ماكروبنتوزها را دارند.با توجه به مدل Welch، كيفيت آب رودخانه صوفي چاي در بيشتر ايستگاه ها در هر دو فصل متوسط بود. هرچند، كيفيت آب در ايستگاه 7 در زمستان و ايستگاه هاي 8 و 5 در تابستان نامناسب بودند.بر طبق شاخصBMWP،كيفيت آب رودخانه، به جز ايستگاه هاي 8 و 9 در زمستان، مناسب بود. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه مي‌توان نتيجه گرفت كه اجتماع ماكروبنتوزي شاخص بسيار موثري براي ارزيابي شرايط زيست محيطي رودخانه صوفي چاي هستند.در مجموع، نتايج اين مطالعه كيفيت نسبتاً مناسب آب رودخانه صوفي چاي را نشان مي‌دهد.