ارائه مدل ساختاري عوامل پيشگيري فساد اداري

با توجه به افزايش فساد اداري در سازمان ها و نقش گسترده  ناهنجاري هاي رفتارهاي فردي و ايجاد فساد اداري و گستردگي اين پديده، بررسي و ارائه يك راه حل سازنده در جلوگيري از اين معظل مي تواند نقش مهمي و موثري درسلامت جامعه داشته باشد. هدف اصلي پژوهش حاضر ارائه مدل جامع ساختاري از عوامل موثر در پيشگيري فساد اداري دستگاه هاي آموزشي مي باشد. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي- توسعه اي و به لحاظ اجرا آميخته - اكتشافي است. جامعه آماري در سطح كيفي، خبرگان دانشگاه هاي تهران و در سطح كمي شامل كاركنان، كارشناسان و مديران دانشگاه هاي تهران است. براي گردآوري داده‌ها در مرحله كيفي، از مصاحبه نيمه باز با خبرگان به روش دلفي در دو دور و در مرحله كمي، از پرسشنامه براي نظرسنجي از كاركنان استفاده شده است. جهت دستيابي به ميزان اعتبار همگرا و همبستگي داده‌هاي جمع‌آوري شده از آزمون‌هاي پايايي مركب و ميانگين واريانس استفاده شد. نتايج پزوهش نشان داده است مدلISM تحقيق براي عوامل موثر در پيشگيري فساد اداري دستگاه هاي آموزشي در بالاترين سطح، عوامل فردي و عوامل سازماني قرارگرفته است. در سطح دوم، عوامل مديريتي، عوامل فرهنگي وعوامل سياسي قرار داشته و درسطح سوم، عوامل قضايي (قانوني) قرار دارد. بنابراين تمامي عوامل اثرگذار بر پيشگيري از فساد اداري دستگاه هاي آموزشي از وضعيت مطلوبي برخوردار اند. درحالي كه (عوامل مديريتي) وضعيت مناسبي ندارند.