راهكارهاي تطبيق فضاهاي سكونتي با شرايط خاص دوره پاندمي كرونا

زمينه و هدف: تا مدت ها پس از شيوع ويروس كرونا، قرنطينه خانگي به عنوان بهترين راهكار جهت پيشگيري از ابتلاء و كنترل پخش ويروس در جامعه٬ مطرح بوده است. عدم حضور فيزيكي در محيط هاي كاري، دانشگاه ها، مدارس، باشگاه ها و بسياري فضاهاي مشابه باعث شده است كه حيطه عملكردي خانه به گستره اي بيش از صرفا يك فضاي سكونتي تغيير پيدا كند و درواقع خانه، به شهري در مقياس كوچك، تبديل شود. در اين ميان عدم پاسخگويي مسكن به شرايط خاص دوره پاندمي كرونا، مي تواند بسيار مساله ساز باشد. هدف اين پژوهش، شناخت انتظارات ساكنين از مسكن و ارائه پيشنهاد براي بهسازي محل سكونت در دوران قرنطينه خانگي است.روش بررسي: آسيب شناسي و نيازسنجي مسكن فعلي مبتني بر يافته هاي پيمايشي است كه با استفاده از پرسشنامه آنلاين، برروي 832 نفر صورت گرفته است.يافته ها: داده هاي به دست آمده، تاييدكننده تغييرات سبك زندگي در دوران قرنطينه مي باشد؛ به طوريكه فيلم ديدن، خلوت با خود، مطالعه و همچنين رسيدگي به امور خانه پرتكرارترين فعاليت هاي روزمره بوده است. ساكنين در اين دوران، از حياط، پشت بام و محوطه سبز مجموعه هاي مسكوني بيشتر از ساير مشاعات استفاده كرده اند.بحث و نتيجه گيري: اين تحقيق، اولويت هاي ساكنين درمورد مسكن در شرايط قرنطينه و همچنين ويژگي هاي مطلوب و نامطلوب از ديدگاه آنها را شناسايي كرده و سپس راهكارهايي معمارانه در قالب اقداماتي ساده و سريع ارائه داده است كه مسكن فعلي را براي تأمين نيازهاي ساكنين در دوران قرنطينه خانگي مناسب سازي كند.