همبستگي بين اثرات زيانبار بهداشتي منتسب به شاخص آلاينده ذرات معلق (PM10) در كيفيت هوا موثر بر ايمني زيستي: بررسي موردي دركلانشهركرمانشاه، ايران

زمينه و هدف: آلودگي هوا يكي از مهم‌ترين بحران هاي زيست محيطي موجودات زنده ( انسان، حيوان و گياه هان) مي‌باشد. مواجهه با آلودگي هوا با پيامدهاي سلامتي متفاوتي مرتبط شده است. آلودگي هوا موجب افزايش بيماريهاي مختلف و كاهش متوسط اميد به زندگي مي شود. با توجه به همبستگي بين اثرات زيانبار موثر بر ايمني زيستي منتسب به شاخص آلاينده ذرات معلق (PM10) در كيفيت هوا، هدف اين مطالعه بررسي روند تغييرات وضعيت سطح ذرات معلق هوا (PM10) طي يك دوره هشت ساله( 1397- 1390) دركلانشهر كرمانشاه بر اساس شاخص (PSI) و هبستگي تحليلي آن بر سلامت بود. روش بررسي: داده ها از ايستگاه فعال سازمان حفاظت از محيط زيست كرمانشاه، جمع آوري و چگونگي روند تغييرات غلظت آلاينده مورد نظر بر اساس شاخص psi  مورد تحليل قرارگرفت. يافته ها: بيشترين شرايط ناسالم، بسيار ناسالم و خطرناك كيفيت هوا به ترتيب به فصول زمستان ، تابستان و با تفاوت معني داري نيز در  پاييز  در مقايسه با بهار ديده شد. همچنين مطالعه تغييرات كيفيت هوا در طول دوره هشت ساله از نظر فصل و ماه نيز اختلاف معني داري را نشان داد (0.001 P). گرچه به استثناء يك سال (1393)، دامنه ميانگين تغييرات غلظت (μg/m3) PM10 اختلاف معني داري رانشان نداد. بحث و نتيجه گيري: علاوه برهبستگي بين ميزان آلاينده  PM10 با اثرات زيست محيطي  و سلامت ،كيفيت هواي كرمانشاه از نظر آلاينده PM10 با وضعيت استاندارد فاصله نسبي دارد.