بررسي تاثير آموزش محيط زيست بر ارتقاء آگاهي محيط زيستي دانش آموزان ( نمونه موردي: دبيرستان‌هاي شهر كرج )

زمينه و هدف: آموزش محيط زيست بنيادي ترين شيوه در حفاظت از محيط زيست بوده كه هدف از آن يافتن مناسبترين و بهترين نظام و شيوه ارائه مطالب و اجراي ساختاري است كه زمينه ساز ارتقاء آگاهي هاي محيط زيستي در سطح جامعه مي باشد. در پژوهش حاضر، تاثير آموزش در ارتقاء آگاهي دانش آموزان درباره اهميت مسائل محيط زيستي بررسي شده است. روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع كاربردي و به روش توصيفي، همبستگي، ارتباطي مي باشد و شيوه اجراي آن به صورت ميداني و با استفاده از پرسشنامه و تجزيه و تحليل داده به وسيله نرم افزار SPSS صورت مي گيرد. جهت بررسي، تعداد 150 پرسشنامه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي از ميان دانش آموزان مقطع پيش از يازده شهر كرج و 150 نفر از دانش آموزان مقطع يازده جمع آوري شد. يافته ها: نتايج حاصل از ضريب همبستگي اسپيرمن به اين شرح است: دانش آموزان مقطع يازده كه كتاب انسان و محيط زيست را جز دروس خود داشته اند، آگاهي آنان نسبت به محيط زيست افزايش يافته است. بحث و نتيجه گيري: هر چه سطح تحصيلات پدر دانش آموزان بيشتر بوده است، آگاهي دانش آموزان نسبت به محيط زيست افزايش پيدا كرده است. نتايج حاصل از ضريب همبستگي بين دو متغير تحصيلات مادر دانش آموزان و ميزان آگاهي دانش آموزان نسبت به محيط زيست حاكي از آن است كه بين دو متغير مذكور در سطح 5% خطا رابطه معني داري وجود دارد. به عبارت ديگر هر چه سطح تحصيلات مادر دانش آموزان بيشتر بوده است، آگاهي دانش آموزان نيز نسبت به محيط زيست بيشتر مي باشد.