مدل ساختاري نگرش به تصوير بدني بر اساس پايگاه هويت موفق با نقش واسطه‌اي نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود

زمينه و هدف: اين پژوهش از انواع پژوهش‌هاي توصيفي ـ همبستگي از نوع معادلات ساختاري بوده و با هدف بررسي مدل ساختاري نگرش به تصوير بدني بر اساس پايگاه هويت موفق با ميانجي‌گري نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود در ميان دختران نوجوان انجام شد. مواد و روش‌ها: جامعه آماري تحقيق كليه دختران نوجوان مشغول به تحصيل در مقطع متوسطه شهر اصفهان در سال تحصيلي ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند كه ۵۶۷ نفر از آنان به شيوه نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند، بدين‌صورت كه از ميان مناطق شش‌گانه آموزش‌وپرورش اصفهان يك منطقه (منطقه ۵) به‌صورت تصادفي انتخاب شد و از ميان مدارس منطقه ۵ تعداد ۶ مدرسه و از هر مدرسه ۵ كلاس (درمجموع ۳۰ كلاس) به‌صورت تصادفي به‌عنوان نمونه انتخاب‌شده و مشاركت كردند. جهت گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي روابط چندبعدي خود ـ بدن (MBSRQ)، پايگاه هويت من (EOM-EIS-۲)، نگرش‌هاي اجتماعي فرهنگي نسبت به ظاهر (SATAQ-۳) و پذيرش خود (USAQ) استفاده شد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش معادلات ساختاري با نرم‌افزار ايموس استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه ارتباط معني‌داري بين متغيرهاي پايگاه هويت، نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود با نگرش به تصوير بدني وجود دارد (0/05 P). همچنين يافته‌ها نشان داد كه پايگاه هويت موفق با ميانجي‌گري نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود بر نگرش به تصوير بدني تأثير دارد (0/05 P)؛ و مدل ارائه شده در بين نوجوانان دختر از برازش مناسبي برخوردار است. نتيجه‌گيري: پايگاه هويت با ميانجي‌گري نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود در نوع نگرش افراد به تصوير بدني به‌عنوان اولين خود تجربه شده تأثير دارد بنابراين پيشنهاد مي‌شود به‌منظور ارتقا نگرش به تصوير بدني در افراد، متغيرهاي مذكور از سوي مراكز مشاوره، مراكز زيبايي و همچنين مدارس موردتوجه قرار گيرند.