بررسي ذهني‌سازي بر اساس سبك‌هاي دلبستگي، توانمندي ايگو، روابط موضوعي و الگوي تجلي اضطراب در دانشجويان

زمينه و هدف: ظرفيت ذهني‌سازي براي توانمندسازي دانشجويان در تعاملات بين‌فردي و به‌تبع اخذ موفقيت‌هاي آينده لازم است و به همين دليل شناخت همبسته‌هاي آن ضروري است. هدف از پژوهش حاضر ارائه بررسي ذهني‌سازي بر اساس سبك‌هاي دلبستگي، توانمندي ايگو، روابط موضوعي و الگوي تجلي اضطراب در دانشجويان بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي است. جامعه پژوهش را دانشجويان دانشگاه سراسري اصفهان و دانشگاه آزاد شهر اصفهان (خوراسگان) در نيمه اول سال ۱۴۰۱ تشكيل دادند كه بر اساس آخرين گزارش‌ها، تعداد آنها ۳۵۱۶۱ نفر اعلام شده است. بر اساس فرمول كوكران، ۳۸۰ دانشجو به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سبك‌هاي دلبستگي (ASQ)، پرسشنامه توانمندي ايگو (PIES)، مقياس روابط موضوعي بل (BORI)، پرسشنامه الگوهاي تجلي اضطراب و پرسشنامه ظرفيت ذهني‌سازي (RFQ) بود كه به‌صورت انفرادي توسط دانشجويان تكميل شدند. بررسي داده‌ها به روش تحليل رگرسيون چندگانه و با استفاده از نسخه بيست‌و‌ششم نرم‌افزار SPSS انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه سبك‌هاي دلبستگي ايمن و دوسوگرا و همچنين توانمندي ايگو قادر به پيش‌بيني معنادار ظرفيت ذهني‌سازي دانشجويان هستند (0/05 P).نتيجه‌گيري: لازم است جهت بهبود ذهني‌سازي دانشجويان، اقداماتي جهت تقويت سبك‌هاي دلبستگي ايمن و كاهش سبك دلبستگي دوسوگرا و همچنين افزايش توانمندي ايگو اعمال شود.