بررسي اثربخشي درمان فعال‌سازي رفتاري بر عملكرد اجرايي و انعطاف‌پذيري شناختي در معلولين جسمي-حركتي داراي پريشاني روان‌شناختي

زمينه و هدف: از مشكلات شايع در معلولين جسمي-حركتي داراي پريشاني روان شناختي، نقص در عملكرد اجرايي و انعطاف‌پذيري شناختي است كه موجب به وجود آمدن پيامدهاي منفي متعددي براي اين افراد مي شود، بنابراين پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي فعال‌سازي رفتاري بر عملكرد اجرايي و انعطاف‌پذيري شناختي در معلولين جسمي-حركتي داراي پريشاني روان شناختي انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه معلولين جسمي-حركتي خفيف تا متوسط داراي پرونده در اداره بهزيستي شهرستان بابل در سال ۱۴۰۱ بود. از بين آن ها تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي و با روش قرعه كشي در دو گروه آزمايش و كنترل (۱۵ نفر در گروه آزمايش و ۱۵ نفر در گروه كنترل) جايگزين شدند. گروه آزمايش درمان فعال‌سازي رفتاري (۸ جلسه) و هر هفته يك جلسه و به مدت ۹۰ دقيقه دريافت نمودند و گروه كنترل در اين مدت مداخله اي دريافت نكردند. پرسشنامه هاي پژوهش شامل پرسشنامه عملكرد اجراي باركلي (۲۰۱۱)، پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندروال (۲۰۱۰) و پرسشنامه آشفتگي روان شناختي لاويبوند و لاويبوند (۱۹۹۵) بود. براي تجزيه‌وتحليل داده ها از تحليل كوواريانس تك متغيري با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه درمان فعال‌سازي رفتاري در افزايش عملكرد اجرايي و انعطاف پذيري شناختي در مرحله پس‌آزمون مؤثر بود (۰۰۱/۰p ). نتيجه‌گيري: يافته هــاي پژوهــش حاضــر مي توانــد در انتخــاب و طراحـي مناسـب ترين رويكـرد درمانـي منطبـق بـا نيازهـاي معلولين جسمي-حركتي داراي پريشاني روان شناختي مورداستفاده قـرار گيرنـد.