سنجش ظرفيت نهادي تحقق شهر هوشمند در كلان‌شهر اهواز

ظرفيت نهادي به‌عنوان عاملي مهم، نقشي بسترآفرين در تحقق شهرهاي هوشمند دارد؛ بنابراين هدف از اين مطالعه، ارزيابي وضعيت فعلي ظرفيت نهادي براي تحقق شهر هوشمند در كلان‌شهر اهواز و رتبه‌بندي شاخص‌هاي آن بوده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از جهت روشِ انجام، توصيفي-تحليلي است كه در سنجش وضعيت مؤلفه‌ها، از نظركارشناسان سازمان‌هايي كه در جريان هوشمندسازي كلان‌شهر اهواز دخيل بوده يا در آينده دخيل خواهند شد، به‌عنوان جامعۀ آماري انتخاب شد. درنهايت نيز 380 پرسشنامه توسط جامعۀ آماري تكميل شد كه با روش نمونه‌گيري گلوله‌برفي و شبكه‌اي نظارت‌شده انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامۀ پنج درجه‌اي ليكرت الكترونيكي مبتني بر روش كيفي تحليل محتوا است كه درجهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري ميانگين، t تك‌نمونه‌اي و رتبه‌بندي فريدمن با استفاده از نرم‌افزار SPSS بهره گرفته شده است. روايي صوري پرسشنامه با نظر استادان و روايي محتوايي با بهره‌گيري از ضريب نسبي روايي محتوا CV برابر با 0.78 و سنديت و قابليت اتكاي آن با ضريب هماهنگي كندال W تأييد شد. براساس يافته‌هاي تحقيق، وضعيت ظرفيت نهادي تحقق شهر هوشمند در كلان‌شهر اهواز، مناسب نبوده و از اين ميان مؤلفه‌هاي پيراموني و حكمروايي هوشمند در مقايسه با ساير مؤلفه‌ها، در وضعيت نازل‌تري قرار دارند. از ميان معيارها نيز ارادۀ قاطع نهادهاي نفتي، ارادۀ قاطع دولت، بهره‌گيري از ICT در حفاظت محيط‌زيست، بهره‌گيري از ICT درجهت حل آلودگي‌هاي محيطي و در انتهاي ليست، شفافيت در مديريت قرار گرفتند.