رابطۀ بين سطح برخورداري از خدمات رفاهي و كيفيت زندگي در روستاهاي پيرامون شهر زنجان (مورد مطالعه: دهستان زنجان رود بالا)

روستاهاي پيرامون شهري همزمان صحنۀ شكل‌گيري، رشد و تداوم فرصت‌‌ها و تهديدهايي هستند كه كيفيت زندگي و نحوۀ تأمين نيازهاي ساكنان را تحت‌تأثير قرار مي‌‌دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطۀ بين سطح برخورداري از خدمات رفاهي و كيفيت زندگي بود. روش پژوهش، مشاهده‌اي از نوع توصيفي تحليلي بود كه در ميان 333 نفر از ساكنان دهستان زنجان رودبالا انجام شد. نمونه‌‌ها با روش نمونه‌‌گيري طبقه‌‌اي متناسب با حجم و از بين روستاهاي منتخب به‌صورت تصادفي انتخاب شدند. از آزمون همبستگي پيرسون براي آزمون فرضيه‌ها در نرم‌افزار آماري SPSS-22 استفاده شد. نتايج نشان داد بين برخورداري از امكانات رفاهي و كيفيت زندگي اقتصادي، اجتماعي، زيست‌محيطي رابطۀ آماري مثبت معنادار و بين امكانات رفاهي و كيفيت زندگي در روستاهاي مورد مطالعه با متغيّر فاصله از شهر رابطۀ منفي و معنادار وجود دارد. روستاهاي نزديك‌تر به شهر در سطح پايين‌‌تري از رفاه اجتماعي بودند و برعكس هرچه از پيرامون شهر دورتر مي‌‌شدند، از امكانات بالاتري برخوردار بودند. علاوه‌براين، پاسخگويان ميزان سطح برخورداري از امكانات رفاهي و كيفيت زندگي را در بُعد اقتصادي متوسط رو به پايين و در ابعاد اجتماعي و زيست‌محيطي به‌صورت معناداري متوسط رو به بالا ارزيابي مي‌‌كردند و تفاوت معناداري نيز از نظر ميزان برخورداري از امكانات و كيفيت زندگي در روستاهاي واقع در منطقۀ مورد مطالعه وجود داشت. رگرسيون چندمتغيّره نشان داد متغيّرهاي مستقل در مجموع 12.6 درصد از واريانس متغير كيفيت زندگي را پيش‌بيني كردند. به‌طوركلي، افراد كيفيت زندگي به همراه امكانات رفاهي روستا را متوسط رو به پايين ارزيابي كردند و بيشتر محروم بودند.