تأثير مغناطيس‌كردن آب شور بر زيست‌توده شاخساره، محتواي كلروفيل، فنول كل و فعاليت آنتي‌اكسيداني در مريم‌گلي تركه‌اي (Salvia virgata Jacq.)

به‌منظور بررسي اثر آب شور مغناطيس‌شده بر مريم‌گلي تركه‌اي، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در شرايط گلخانه‌ در سال 1400 در دانشگاه فردوسي مشهد انجام شد. براساس يافته‌ها، شوري (0، 30، 60 و 90 ميلي‌مولار كلريد سديم به‌ترتيب برابر مقادير رسانايي الكتريكي 0، 2/5، 5/25 و 7/88 دسي‌زيمنس بر متر) سبب كاهش سطح برگ، زيست‌توده تازه و خشك شاخساره، محتواي كلروفيل و افزايش وزن ويژه برگ، فنول كل و فعاليت آنتي‌اكسيداني شد. كاربرد تيمارهاي آب مغناطيسي (آب غيرمغناطيسي، 0/6 تسلا نيم ساعت گذر، 0/6 تسلا يكبار گذر، 0/3 تسلا نيم ساعت گذر و 0/3 تسلا يكبار گذر) سبب تعديل آثار تنش شوري بر صفات مورد بررسي شد. به‌طور كلي كاربرد آب مغناطيسي سبب افزايش 34% زيست‌توده تازه شاخساره، 45% زيست‌توده خشك شاخساره، %20 سطح برگ در بوته، %20 كلروفيل b، 55% كلروفيل a، 47% كلروفيل كل، %158 فنول كل و 12% فعاليت آنتي‌اكسيداني شد. با توجه به نتايج اين پژوهش، هر چه شدت و مدت مغناطيسي كردن آب شور بيش‌تر شود، توانايي آب مغناطيسي در كاهش آثار مخرب شوري افزايش مي‌يابد. نتايج نشان داد در سطوح بالاي شوري شدت ميدان 0/6 تسلا با نيم ساعت گذر تحمل گياه به تنش شوري را افزايش مي‌دهد. فناوري مغناطيسي كردن آب شور يك فناوري اميدوار‌كننده در كشاورزي مي‌تواند باشد كه البته نيازمند بررسي‌هاي وسيع‌تر است.