رابطه‌ي اضطراب كامپيوتر و خودكارآمدي كامپيوتر با ميزان پذيرش يادگيري مجازي دانشجويان: نقش واسطه اي سهولت ادراك شده

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه اضطراب‌كامپيوتر و خودكارآمدي‌كامپيوتر با ميزان پذيرش‌يادگيري‌ مجازي و نقش ميانجي ميزان سهولت‌ادراك شده دانشجويان بود. طرح اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانشجو معلمان ورودي 98 در سال تحصيلي 1400-1399 استان خوزستان تشكيل مي‌دادند كه از اين بين 220 نفر به روش نمونه‌گيري‌خوشه‌اي انتخاب شدند. داده‌ها بوسيله پرسشنامه اضطراب‌كامپيوتر (CAS؛ باندالوس و بنسون،1990)، خودكارآمدي‌كامپيوتر (CSM؛ هاوارد، 2014)، سهولت‌ادراك‌شده (PEUS؛‌ ديويس، 1989) و پذيرش‌يادگيري مجازي (ElAM؛ تئو،2010) جمع‌آوري و با استفاده از تحليل‌مسير به كمك نرم‌افزار SPSS و AMOS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج مدل‌يابي معادلات‌ساختاري نشان داد كه اضطراب‌كامپيوتر بصورت مستقيم و اثر منفي بر پذيرش يادگيري مجازي دانشجويان دارد (p 0/05). همچنين اضطراب‌كامپيوتر به طور غيرمستقيم و از طريق سهولت‌ادراك‌شده بر پذيرش‌يادگيري مجازي اثر منفي دارد (p 0/05). نتايج همچنين نشان دادند كه خودكارآمدي‌كامپيوتر بصورت مستقيم بر پذيرش‌يادگيري‌مجازي اثر مثبت معناداري دارد (p 0/05). بررسي نتايج نشان داد كه خودكارآمدي‌كامپيوتر بصورت مستقيم و از طريق سهولت‌ادراك‌شده نيز بر پذيرش‌يادگيري‌مجازي اثر مثبت دارد (p 0/05). در نهايت نتايج نشان داد كه سهولت‌ادراك‌شده نيز به صورت مستقيم بر پذيرش‌يادگيري‌مجازي اثر مثبت دارد (p 0/05). شاخص‌هاي برازش نيز نشان داد مدل پش‌فرض از برازش مناسب برخوردار بود. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه سهولت‌ادراك شده، نقش ميانجي در ارتباط بين اضطراب‌كامپيوتر و خودكارآمدي‌كامپيوتر با پذيرش‌يادگيري‌مجازي دارد.