اثربخشي آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب و خودتنظيمي هيجاني والدين كودكان داراي اختلالات يادگيري

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب و خودتنظيمي هيجاني والدين كودكان داراي اختلالات يادگيري بود. طرح پژوهش به شيوه نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه والدين كودكان داراي اختلالات يادگيري در سال 1401 بودند كه به مراكز اختلالات يادگيري تبريز مراجعه كرده بودند. نمونه آماري پژوهش شامل 30 مادر بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (15 نفر براي هر گروه) جايگزين شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي اضطراب (AI، بك و كلارك، 1998) و خودتنظيمي عاطفي (SREQ، لارسن و پريز مايك، 2000) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با روش آماري تحليل كواريانس انجام گرفت. نتايج نشان داد كه با كنترل اثر پيش‌آزمون بين ميانگين اضطراب و خودتنظيمي هيجاني پس آزمون گروه آزمايش و كنترل تفاوت معناداري در سطح 0.01 P) وجود دارد. در واقع آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب و خودتنظيمي هيجاني مادران تأثير دارد و باعث كاهش نگراني و افزايش خودتنظيمي هيجاني مي‌شود.