ارائه مدل طراحي مسكن هاي بومي به روش مردم شناسي واقع گرايانه (مطالعه موردي:شهر جيرفت)

همواره شاخص‌ هاي كيفي در برنامه‌ريزي مسكن به‌عنوان يكي از معيارهاي ارزيابي آن به حساب مي‌آيد و ايجاد محيطي با كيفيت مناسب براي برآورده كردن نيازهاي اساسي و اوليه انسان، از اهداف اصلي مسكن به شمار مي رود . مطالعه حاضر با تحليل الگوهاي طراحي مسكن بومي شهر جيرفت بر پايه مردم شناسي واقع گرايانه ، به بررسي راهكارهاي مؤثر در راستاي كيفيت بيشتر مساكن معاصر شهر جيرفت پرداخت .اين پژوهش به روش كيفي انجام شده و مبناي روش آن از نوع توسعه -كاربردي خواهد بود كه با بيان اهداف مردم شناختي شهر جيرفت از روش تحليل سلسله‌مراتبي براي ارزيابي نهايي داده‌‌ها و از نرم‌افزار اكسپرت‌چويس به محاسبات فازي و تكنيك تصميم‌گيري چند معياره بهره گرفته‌شده است . نحوه جمع‌آوري اطلاعات برپايه نظريه گارفينكل نيزمد نظر قرار گرفته و در‌ادامه با بررسي عوامل اصلي مدل‌ هاي مختلف، تعداد 22 مولفه مؤثر در شكل‌گيري فضاهاي مسكوني خانه‌ هاي معاصر شهر جيرفت تشريح وامتيازدهي شد. براساس نتايج اين پژوهش مولفه‌ هاي كيفيت محيط مسكوني،به شش دسته نظارت‌پذيري، زيست‌پذيري، معناپذيري، انعطاف‌پذيري، رفتارپذيري و بازي‌پذيري طبقه‌بندي شد كه «محرميت» به عنوان اولويت اول مولفه نظارت‌پذيري و در دسته معناپذيري، معيار «زيباشناختي» به‌عنوان تأثيرگذارترين معيار انتخاب گرديد و از دسته رفتارپذيري، معيار «راحتي‌و‌آسايش» و در دسته انعطاف‌پذيري نيز معيار «هماهنگي بامقياس انساني» به عنوان اولويت اول عنوان شده است و در دسته زيست‌پذيري معيار «ارتباط با طبيعت» و درنهايت در دسته بازي‌پذيري نيز معيار «ايمني‌و‌حفاظت» نسبت به‌معيارهاي ديگر تأثيرگذار در طراحي فضاهاي‌مسكوني معرفي گرديدند.