بررسي شكل معماري خانه‌هاي مسكوني مناطق گرم و خشك ايران با توجه به شرايط محيط جغرافيايي منطقه با تاكيد بر حوضخانه (مطالعه موردي استان اصفهان)

خانه‌هاي مسكوني مناطق جغرافيايي اقليم گرم و خشك ايران، از جمله بناهاي ارزشمند اين سرزمين محسوب مي‌شود. شناخت ويژگي‌هاي شكلي و ساختاركالبدي خانه‌هاي مناطق جغرافيايي اقليم گرم و خشك ايران نه تنها سبب نگهداري و مرمت اين دستاورد گرانبها در دوره‌هاي تاريخي گذشته اين مرز و بوم خواهد بود، بلكه در شناسايي ويژگي‌ها و پتانسيل‌هاي نهفته موجود در اين بناها نيز نقش مهم و مفيدي ايفاء خواهدكرد. پژوهش حاضر بر آن است تا به شناخت ويژگي‌هاي ساختاري حوضخانه در ارتباط با ساير فضاهاي بناهاي مسكوني پرداخته، به بررسي و تحليل نحوه و ميزان تأثيرگذاري حوضخانه در شكل گيري ساختار خانه‌هاي مسكوني اقليم گرم و خشك ايران بپردازد. در همين راستا پژوهشگر ابتدا از بين شش نمونه خانه‌هاي مسكوني واجد حوضخانه كه به صورت تصادفي از بين نمونه‌هاي جامعه آماري موجود انتخاب شده است به استخراج ويژگي‌هاي شكلي پرتكرار در فضاي حوضخانه و تأثير آن در پيدايش پلان خانه‌هاي مسكوني مي‌پردازد. در اين پژوهش روش تحقيق از نوع توصيفي تحليلي مي‌باشد و روش تحليل داده‌ها به صورت مقايسه-اي انجام گرفته است. ابزارهاي به‌كارگرفته شده دراين تحقيق شامل گردآوري يافته‌هاي تحقيق از طريق مطالعات كتابخانه‌اي، ميداني و مصاحبه با اهل فن و استادكاران است. نتايج به‌دست آمده نشان مي دهد هرچند مطابق الگوي اقليمي، ساختاركالبدي اكثر ساختمان‌هاي مسكوني اقليم گرم و خشك ايران داراي محور غالب شمالي- جنوبي هستند اما همواره موقعيت استقرار فضاي حوضخانه در امتداد محور غالب خانه قرار دارد؛ حتي در مواردي كه امتداد اصلي و محور غالب خانه در اين اقليم به صورت شرقي- غربي تعريف شده باشد.