ارزيابي مؤلفه هاي مسكن گروه‌هاي آسيب‌پذير شهري مطالعه موردي كلان‌شهر تبريز

مسكن به عنوان اصلي‌ترين نياز تشكيل‌دهنده يك شهر محسوب مي‌شود. توزيع نابرابر درآمد و ضعف نظام برنامه‌ريزي به‌منظور حمايت از گروه‌هاي هدف در بخش مسكن در شرايط رشد قيمت زمين و مسكن سياست‌هاي تأمين مسكن مناسب براي گروه‌هاي آسيب‌پذير را مشكل ساخته است. تجسم كالبدي اين امر در شهرها به‌صورت رشد و توسعه محلات غيررسمي و فقيرنشين و پيدايش نواحي مسكوني جديد در حاشيه شهرها ظهور كرده است. بر اين اساس هدف پژوهش شناسايي و تحليل شاخص هاي موثر در مسكن گروه هاي آسيب پذير مي باشد. روش اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نوع توصيفي و پيمايشي مي باشد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد شاخص هاي اجتماعي و اقتصادي تاثير بسزايي در امر مسكن گروه هاي كم در آمد دارد. نتايج نشان مي دهد، 22 شاخص در عامــل اول با واريانس 37 بارگذاري شده اند. 4 شاخص مربـوط بـه شـاخص هاي درصدجمعيت نسبت به كل شهري، بعدخانوار، تعداد نفر در هر اتاق و درصد مهاجرت جمعيتي، مي‌باشند. بـا توجـه بـه اينكـه شاخص هاي گوناگوني در اين عامل بارگذاري شده اند، براي نامگذاري به شاخص هايي كه داراي عدد بارگذاري بيشتري هستند توجه مي‌كنيم كه شاخص اقتصادي، اجتماعي مي‌باشند.