ارائه الگوي راهبردي ارزيابي عملكرد تاثيرات سامانه حمل‌و‌نقل بر توسعه پايدار

فعاليت‌هاي حمل‌و‌نقل يك جزء مهم براي توسعه اقتصادي به‌شمار مي‌آيد و وسيله‌اي براي سفر، جابجايي مسافر، شاهراه‌ و شبكۀ ارتباطي براي ارسال محصولات است كه موجب يك پيوند حياتي در زنجيره تامين مي‌شود و از طريق تحرك و دسترسي باعث انتقال كالاها و خدمات بين توليدكننده و تقاضاكننده مي‌شود و نقش موثري بر رشد اقتصاد ملي دارد؛ در اين ميان، يكي از چالش‌هاي مهم بررسي تاثيرات سامانه حمل‌ونقل بر زيست‌محيط و اجتماع است. با عنايت به اين موارد، پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي راهبردي ارزيابي عملكرد تاثيرات سامانه حمل‌و‌نقل بر توسعه پايدار به رشته تحرير درآمده است و تلاش مي‌كند به اين پرسش اصلي كه سامانه حمل‌و‌نقل چه تاثيري بر توسعه پايدار دارد؟ پاسخ دهد. اين پژوهش با روش توصيفي پيمايشي صورت گرفته و جامعۀ آماري آن به‌صورت هدفمند انتخاب شده است. براي جمع‌آوري اطلاعات از يك پرسشنامۀ محقق‌ساخته استفاده شد كه پايايي آن توسط نرم‌افزار اس.پي.اس.اس، 0.977 محاسبه و از آنجائي‌كه داده‌ها نرمال بودند، براي تجزيه‌و‌تحليل آنها از تحليل عاملي تائيدي با استفاده از نرم‌افزار ليزرل بهره‌جويي شده است. عمده‌ترين نتايج پژوهش به اين قرار است: رشد اقتصادي داراي بيشترين تاثيرگذاري و بعد از آن به ترتيب توانايي اقتصادي، كيفيت زندگي؛ خدمات توليد؛ خدمات مشتري؛ ازدحام؛ مصرف آب؛ آلودگي هوا؛ استفاده از انرژي؛ انتشار گازهاي گلخانه‌اي؛ آلودگي آب و خاك؛ تصادف؛ مصرف مواد؛ آلودگي گرمايي؛ آلودگي بصري و آلودگي صوتي بر توسعه پايدار تاثيرگذار هستند.