تحليل راهبردي پيامدهاي چرخش دولت ها بر رسانه هاي دولتي (روزنامه ايران)

با وجود توسعه شبكه‌هاي ‌اجتماعي به‌عنوان ابزارهاي نوين رسانه‌اي در عصر اطلاعات، همچنان رسانه‌هاي‌ خبري‌ سنتي كاركردهاي ويژه‌اي دارند و حاكميت از آنها بر پايه رابطه رسانه–دولت، براي آگاهي‌رساني درباره راهبردها و دفاع از برنامه‌هاي توسعه‌اي خود بهره مي‌برد. اين پژوهش به تحليل راهبردي نقش تغيير دولت‌ها در رويكرد سياسي‌اجتماعي رسانه‌هاي دولتي مي‌پردازد كه بايد در چارچوب منافع‌ عمومي و خدمات ‌عمومي فعاليت كنند. با تحليل ‌محتواي كمي‌وكيفي 60 سرمقاله روزنامه ايران طي دولت‌هاي ششم تا دوازدهم كوشش شد ضمن تبيين جايگاه مطبوعات در فرهنگ‌سازي سياسي، تأثير آن بر راهبرد توسعه سياسي‌اجتماعي جمهوري اسلامي ايران ارزيابي شود. هفت محور «پرونده‌هسته‌اي»، «تحليل رويدادهاي‌خبري»، «انتقاد از مواضع جناح‌هاي مخالف دولت»، «دفاع از عملكرد وخدمات دولت»، «بررسي مواضع دولت در سياست‌خارجي»، «تقابل دولت و مجلس» و «خبرهاي مناسبتي مذهبي» استخراج شد كه در هر دوره نسبت به دوره‌هاي ديگر تفاوت‌هايي داشت. برپايه اين مطالعه، با تغيير راهبرد و مديريت سياسي كشور در دولت جديد، اين رسانه تمركز خود را بر چارچوب خرده‌گفتماني و برنامه‌هاي دولت مستقر قرار مي‌دهد؛ به‌عبارت‌ديگر، طي چهار دوره جابجايي ساختار دولت، به‌جاي آنكه رسانه خدمات‌عمومي باشد، نقش خود را به نمايندگي رسانه‌اي گفتمان‌ سياسي مستقر محدود كرده است. همچنين روزنامه ايران به‌دليل تاثيرپذيري مستقيم از قوه‌مجريه بر ساختار مديريتي خود، دچار تحول در گرايش ‌سياسي مي‌شود كه به‌نظر مي‌رسد بنابه ماهيت اين نهاد فرهنگي، كاركرد پيشگيري‌كننده از تضاد در نهادها را دارد و موجب همراستايي گرايش رسانه‌هاي دولتي و راهبرد توسعه سياسي‌اجتماعي مي‌شود. نتايج پژوهش به برنامه‌ريزان راهبردي براي بهره‌گيري بهينه از رسانه‌هاي دولتي با توجه به كاركردهاي چندجانبه آنها در توسعه سياسي‌اجتماعي كمك مي‌كند.