بررسي انتقادي خط ‎مشي‎ نظام آموزش و پرورش ايران در تربيت جنسي نوجوانان

«تربيت جنسي» يكي از پيچيده‎ترين و مهم‎ترين ابعاد تعليم و تربيت و از موضوعات مهم حوزه اجتماعي است كه در چگونگي شكل‎گيري شخصيت انسان نقش بسزايي داشته و بر افكار، عواطف و رفتارهاي وي تأثيرگذار است. نظر به اينكه تحليل مباحث نظري و خط‎مشي‎هاي عملي حوزه تربيت جنسي مي‎تواند زمينه‎ساز روشنگري و تنوير اذهان محققان و متوليان امر تربيت شود، در پژوهش حاضر كه با هدف بررسي انتقادي خط‎مشي‎هاي نظام آموزش و پرورش ايران در تربيت جنسي نوجوانان با رويكرد اجتماعي انجام شد، پژوهشگر بر آن است ﺗﺎ ضمن بررسي تمامي اسناد و آئين‎نامه‎هاي بالادستي نظام آموزش و پرورش و با در نظرگرفتن نقاط مثبت، به نقد خط‎مشي‎ها و رويكردهاي اين سازمان در حوزه تربيت جنسي بپردازد. نتيجۀ اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن مي‎دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎس بررسي‎هاي انتقادي، خط‎مشي و رويكرد حاكم بر نگاه به تربيت‎جنسي در ﻧﻈﺎم آﻣﻮزش‎وﭘﺮورش اﻳﺮان «ﻣﻬﺎر ميل جنسي» اﺳﺖ، كه مي‎توان از آن به «خط‎ مشي‎ ﻣﻬﺎر» تعبير ﻛﺮد. از ويژگي‎ﻫﺎى اﻳﻦ خط‎ مشي ﺗﻮﺟﻪ بيشتر ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ‎ﻫﺎى سلبي و تحريمي تربيت جنسي است. جلوه‎گري اﻳﻦ خط‎مشي از واقعيت ميل جنسي ﺑﻪ‎ﮔﻮﻧﻪ‎اى اﺳﺖ ﻛﻪ بيش از آﻧﻜﻪ ميل جنسي را فرصتي ﺑﺮاى زندگي فضيلت‎ﻣﻨﺪاﻧﻪ تلقي ﻧﻤﺎﻳﺪ، آن را ﺗﻬﺪﻳﺪى ﺑﺮاى زندگي ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ مي‎كند.