بررسي تأثير يادگيري تأملي مبتني بر سناريوهاي باليني بر حساسيت اخلاقي دانشجويان پرستاري

مقدمه: پرستاران در ارائه مراقبت به بيماران، با چالش هاي اخلاقي متعددي رو به رو مي شوند. يادگيري مبتني بر سناريو همراه با به كارگيري تأمل مي‌تواند، يك استراتژي مهم در ياددهي يادگيري تعاملي، پويا و گسترده در آموزش اخلاق باشد كه مهارت هاي تصميم گيري و توانايي هاي خودآموزي دانشجويان را افزايش مي دهد. پژوهش حاضر، با هدف بررسي تأثير يادگيري تأملي مبتني بر سناريوهاي باليني بر حساسيت اخلاقي دانشجويان در واحد درسي ارتباط حرفه‌اي و اخلاق پرستاري انجام شد. روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي پيش آزمون – پس آزمون تك گروهي بود كه بر دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي فسا، در طول سال تحصيلي 98-97 و در سه مرحلۀ طراحي، اجرا و ارزشيابي و به منظور سنجش ميزان حساسيت اخلاقي دانشجويان انجام گرديد. در اين تحقيق تمامي دانشجويان پرستاري ترم 2  شامل 48 نفر در بررسي شركت كردند. جهت جمع‌آوري داده‌ها، از پرسشنامۀ نسخۀ فارسي حساسيت اخلاقي لوتزن (2006) استفاده گرديد. داده‌ها در محيط نرم افزار SPSS نسخۀ 21 در سطح آمار توصيفي و تحليلي، بررسي شدند. يافته ها: در اين مطالعه تفاوت معناداري بين ميانگين كل نمرۀ حساسيت اخلاقي قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد( 0/05 p value). همچنين نتايح آزمون تي زوجي نيز قبل و بعد از مداخلۀ آموزشي در زيرمقياس هاي حساسيت اخلاقي (حسن بار اخلاقي، قدرت اخلاقي، مسئوليت اخلاقي) تفاوت معناداري نشان نداد (0/05 p value).نتيجه‌گيري: پژوهش حاضر با توجه به معنا دار نشدن تفاوت نمرۀ حساسيت اخلاقي دانشجويان قبل و بعد از مداخله، پيشنهاد مي‌كند كه علي رغم جايگاه فعاليت‌هاي تأملي در توسعۀ يادگيري دانشجويان به خصوص در مطالعات غرب و همچنين به كارگيري اين گونه رويكردهاي نويني به ويژه با در نظرگرفتن پداگوژي فرهنگي متفاوت مي‌تواند ابعاد پيچيده تري را در برگيرد تا اثربخشي مناسبي داشته باشد. بنابراين انجام تحقيق هاي بيشتر در زمينۀ اثربخشي و ابعاد به كارگيري فعاليت‌هاي تأملي در آموزش اخلاق، به دانشجويان كارشناسي پرستاري در ايران پيشنهاد مي‌گردد.