بررسي سرعت بحراني و عمق مجاز جهت جلوگيري از پديده اسكوآت كشتي در آب هاي كم عمق

حمل و نقل از طريق دريا مؤثرترين روش جهت جابه‌جايي كالا در سطح جهاني است و هر ساله در جهان بيشترين درصد حمل و نقل كالا را به انجام مي‌رساند. اين روش مزاياي فراواني در مقايسه با ساير روش‌هاي حمل و نقل دارد. از سوي ديگر وجود صدمات مختلف به كشتي مي‌تواند ايمني در حمل و نقل را دچار مخاطره كند. ممكن است به گل زدن كشتي، با آسيب به قسمت زيرآبي بدنه آن منجر شود. شكستن بدنه ممكن است منجر به ورود آب شود كه در صورت عدم مهار در ديواره‌هاي ضدآب ممكن است يكپارچگي، ثبات و ايمني كشتي را به خطر بيندازد. در اين مقاله به بررسي پديده اسكوآت مي‌پردازيم كه به طوركلي در ناوبري در آب كم‌عمق ديده مي شود.كه با اثرات شديد‌تر در كانال ها با آن مواجه هستيم بنابراين محاسبات تئوري مي‌بايست براي انواع شناورها كه در كانال ها و آبراه‌هاي كم عمق حركت مي كنند بايد انجام پذيرد. نتايج تحليل مبتني بر سرعت حركت و ضريب بدنه شناور نشان مي‌دهدكه براي اين كشتي ها ميزان نشست حدود 1.8متر و 1.5متر مي‌باشد كه با فاصله مجاز زير كيل صفر تا 2.48متر مطابقت دارد. در سرعت 12نات حداكثر مقدار اسكوآت و فاصله مجاز زير كيل تقريبا برابر است. شناورهاي عظيم حمل نفت خام، تانكر شناور بسيار بزرگ حمل نفت خام عمق آب كافي ندارند در حالي كه ديگر شناورها مي‌بايست با رعايت ايمني ناوبري كنند. مقاله حاضر از جهت جلوگيري از بروزحادثه براي كاربران و طراحان مفيد مي‌باشد.