ارزيابي شاخص‌هاي انرژي در سيستم‌هاي كشت خالص، مخلوط و جنگل زراعي باميه (Abelmoschus esculentus L) در استان خوزستان

صنعت كشاورزي يكي از مهم‌ترين توليدكنندگان مواد غذايي مي‌باشد كه در جهت توليد محصولات، مقدار زيادي انرژي را مصرف مي كند. همچنين كشاورزي بيشترين عرضه‌كننده انرژي به صورت انرژي زيستي نيز مي‌باشد. از اين رو، با هدف بررسي شاخص هاي انرژي و سهم نهاده هاي مصرفي از   انرژي كل در سيستم هاي كشت خالص، مخلوط  (باميه + خيار) و جنگل زراعي (باميه+ درخت خرما) توليد باميه، اين مطالعه در استان خوزستان انجام شد. اطلاعات مورد نياز از 139 كشاورز از طريق مصاحبه حضوري جمع‌آوري شد كه شامل تمام نهاده‌هاي مصرف شده در واحد يك هكتار از هر سيستم كشت مي‌باشد. انرژي ورودي نهاده‌ها، انرژي كل ورودي و خروجي و شاخص‌هاي انرژي اندازه‌گيري و سيستم‌ها از نظر اين شاخص‌ها مقايسه شدند. نتايج نشان داد انرژي ورودي به كشت خالص، مخلوط و جنگل زراعي باميه به ترتيب 78763.77، 81269.27 و 52502.42 مگاژول در هكتار بود، در حالي كه انرژي خروجي در اين سيستم‌ها به ترتيب 17575، 37380 و 113715 مگاژول در هكتار به دست آمد. از اين‌رو نسبت انرژي در كشت خالص، مخلوط و جنگل زراعي باميه به ترتيب 0.223، 0.460 و 2.166 بود. بيشترين سهم از انرژي كل در هر سه سيستم در نهاده‌هاي پلاستيك، سوخت ديزلي و كود شيميايي بود. به طور كلي جهت كشت باميه در شرايط غير جنگل زراعي مي‌توان با بهينه‌سازي مصرف نهاده‌ها و كاهش انرژي مصرفي كشت مخلوط را توصيه كرد.