بهبود جوانه ‎زني و بنيه بذرهاي دو رقم گندم در رژيم‌هاي آبياري متفاوت با كاربرد متيل‌ جاسمونات

يكي از مهم‌ترين عوامل مؤثر در كاهش بنيه بذر، وقوع تنش رطوبتي در طي نمو بذر روي گياه مادري مي‌باشد. همچنين استفاده از تنظيم كننده‌هاي رشد در تنش ‏هاي محيطي سبب توليد بذرهايي با قابليت جوانه زني بهتر مي‏شود. به منظور بررسي تاثير محلول‏پاشي دو رقم گندم نان با متيل جاسمونات تحت رژيم‌هاي متفاوت آبياري بر شاخص‌هاي جوانه‌زني و بنيه بذرهاي توليدي، آزمايشي به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در دو سال زراعي 1394 و 1396 انجام شد. عامل اصلي شامل رژيم‌هاي آبياري كامل، قطع آبياري از آغاز مرحله غلاف رفتن و قطع آبياري از مرحله شيري شدن دانه بود. عامل فرعي دو رقم سيروان و پيشتاز و محلول‌پاشي با صفر، 50، 100 و 150 ميكرومولار متيل‌جاسمونات بود. نتايج نشان داد كه در هر دو رقم شاخص‌هاي جوانه‌زني با اعمال تنش كاهش يافتند، ولي كاربرد 100 ميكرومولار متيل جاسمونات نسبت به شاهد سبب افزايش صفات درصد و سرعت جوانه‌زني، بنيه طولي و وزني، ميزان گلوتن و نشاسته بذر در هر دو سال شد. در سطوح مختلف قطع آبياري و آبياري كامل، رقم سيروان به طور ميانگين درصد و سرعت جوانه‏ زني بيشتري نسبت به رقم پيشتاز نشان داد. همچنين قطع آبياري از آغاز مرحله غلاف رفتن، بيشترين تاثير منفي روي بذر تشكيل شده در گياه مادري در ارقام مختلف گندم داشت. به‏ طور كلي محلول‌پاشي متيل جاسمونات با غلظت 100 ميلي مولار تا حدودي توانست اثرات ناشي از تنش خشكي در گياه مادري را تعديل كند و باعث بهبود صفات جوانه‌زني و كيفي بذرهاي توليد شده در شرايط تنش و بدون تنش شود و رقم سيروان از كيفيت بذر بيشتري برخوردار بود.