سنجش عوامل مؤثر بر نگرش و گرايش فعالان گردشگري به گردشگري سبز

بحران‌هاي‌ محيط‌ زيستي و نابودي منابع طبيعي اساسي‌ترين مشكلات صنعت گردشگري به شمار مي‌آيند. مواجهه با اين‌گونه معضلات به تلاش جمعي براي تغيير در نيازها و رفتارهاي گردشگران و عرضه‌ نمودن محصولات و خدمات سبز نياز دارد. فعالان گردشگري به‌دليل نقشي كه در جهت‌دهي به سبك‌ها و رفتارهاي خاص سفر دارند مي‌توانند تمايل بازار را به رفتارهاي سازگاربامحيط‌ زيست و پايدار هدايت كنند. از‌اين‌رو مطالعه و شناسايي عوامل تأثيرگذار بر نگرش و گرايش آنان موجب جلب مشاركت ساير ذينفعان صنعت به سمت گردشگري سبز خواهد شد. نوع اين پژوهش توسعه‌اي/كاربردي و توصيفي/پيمايشي بوده و جمع‌آوري داده‌ها بر اساس پرسشنامه‌اي متشكل از 31 سؤال و انتخاب هدفمند 102 نمونه از فعالان صنعت گردشگري انجام پذيرفت. تجزيه‌وتحليل داده‌ها هم با استفاده از روش الگوسازي معادلات ساختاري در دو بخش: ۱) الگوي اندازه‌گيري جهت بررسي ويژگي فني پرسشنامه و ۲) بخش ساختاري جهت بررسي فرضيه‌هاي پژوهش، انجام شد. يافته‌هاي پژوهش از تأثير مثبت و مستقيم متغير دين‌داري بر جمع‌گرايي و تأثير غيرمستقيم آن بر ساير متغيرهاي پژوهش حكايت داشتند. همچنين بر مبناي يافته‌هاي پژوهش، ميان جمع‌گرايي با دغدغه محيط‌ زيستي، دانش محيط‌ زيستي با گرايش به گردشگري سبز، دغدغه محيط‌ زيستي بر نگرش به گردشگري سبز ارتباط وجود داشت اما ميان دين‌داري با دانش محيط‌ زيستي و دانش محيط‌ زيستي با دغدغه محيط‌ زيستي ارتباط معناداري مشاهده نشد. بر اساس نتايج اين پژوهش توصيه مي‌شود تا بعضي دروس درباره نحوه حفاظت از محيط‌ زيست هنگام سفر، به تمام رده‌هاي تحصيلي اضافه گردد.