تحليل ريزنحوبنيان حروف اضافۀ فضايي در زبان تاتي

پژوهش حاضر به شيوه‌ تحليلي-توصيفي به بررسي حروف اضافۀ فضايي در زبان تاتي براساس رويكرد ريزنحو مي پردازد. در اين رويكرد، گره هاي پاياني در ساخت هاي نحوي كوچك تر و ريزتر از يك تكواژ هستند و به عبارتي، چندين پايانه مي تواند با يك تكواژ در نمودار درختي نمايانده شود. تاتي زباني پس اضافه اي است. حروف اضافۀ فضايي  به دو دسته تقسيم مي شود، حروف‌اضافه‌ واژگاني با گروه جزءمحوري نمايانده مي شود و حروف اضافه‌ نقشي در دو هسته‌ مكان و مسير قرار مي گيرد. براساس رويكرد ريزنحو، تجزيۀ گروه حرف‌اضافه اي به صورت] گذر]مبدأ] مقصد] مكان]جزءمحوري]گروه حالت]گروه حرف تعريف[[[[[[[[ انجام مي گيرد. در اين زبان مسيرنماي مقصد در اكثر موارد نمود آوايي ندارد. برهمين اساس، فعل حركتي مؤلفه‌ ]+جهتي[ را به هستۀ مقصد اعطا مي كند و تكواژي كه هستۀ فعل را واژگاني مي كند درواقع هستۀ مقصد را نيز واژگاني مي كند. مكان نما، مسيرنماي مبدأ و گذر با پس اضافۀ -a (da) صورت بندي مي شود. يكي از اصول ريزنحو، اصل فرامجموعه است كه بيان كنندۀ وجود همتابيني در تكواژهاست. الگوي همتابيني در اين زبان به صورت «مقصد≠ مكان = مبدأ= گذر» و از جمله الگوهايي است كه در ميان زبان هاي دنيا نادر است.