بازخواني معيارهاي سرزندگي در مكان‌هاي تاريخي با تاكيد بر رهيافت گردشگري ميراثي

گردشگري تاريخي به عنوان يكي از ابتدايي ترين گونه هاي گردشگري در جهان شناخته شده كه ريشه در ذات انسان دارد. چرا كه انسان همواره علاقمند به شناخت موارد جديدترو حتي شناخت بيش تر و دقيق تر گذشته و تاريخ نياكان خود و ساير انسان ها و جوامع است. متاسفانه اين مهم در ايرانِ معاصر، علي رغم آثار و جاذبه هاي متعدد تاريخي، بسيار كمرنگ تر از ساير كشورهاي توسعه يافته مي باشد. از راهكارهاي توسعه گردشگري ميراثي، بازگردندان حيات از دست رفته ي شهري در مكان هايي است كه از گذشته برايمان به يادگار مانده اند، كه اين امر به واسطه ي اعمال و بكارگيري صحيح شاخص هاي سرزندگي ميسر مي گردد. در حقيقت پژوهش حاضر، با هدف بازشناسي معيارها و شاخص هاي سرزندگي در مكان هاي تاريخي در راستاي توسعه سطح گردشگري ميراثي انجام پذيرفته است. اين تحقيق بر حسب نوع هدف، توسعه اي- كاربردي و شيوه ي مطالعه بر حسب روش و ماهيت، توصيفي ـ تحليلي مي باشد و گردآوري اطلاعات آن بر مبناي مطالعه منابع كتابخانه اي و تحليل محتوايي آن ها بوده است. پس از تحليل و بررسي آراي صاحب نظران متاخر در باب مولفه هاي سرزندگي، شاخص ترين معيارهاي ارتقادهنده ي سرزندگي در عرصه هاي عمومي شهري و همين طور بافت هاي تاريخي مشخص گرديد كه شامل1. حضورپذيري مردم، 2. تنوع و جذابيت، 3. آسايش و آرامش، 4. نفوذپذيري، 5. انعطاف پذيري، 6. امنيت، 7. شفافيت، 8. خوانايي، 9. زيبايي، 10. فعاليت پذير بودن و  تنوع، دسترسي، آسايش،  ايمني و امنيت مي باشند. با توجه به اين كه ويژگي هاي كالبدي مكان هاي تاريخي متفاوت از عرصه ها و بافت هاي تاريخي شهر مي باشد، از اين روي از ميان كليه شاخص هاي مطروحه، 6 شاخص عمده اعم از (1. تنوع و جذابيت، 2. انعطاف پذيري، 3. زيبايي، 4. دسترسي، 5. آسايش 6. امنيت) به عنوان معيارهاي ارتقادهنده ي سرزندگي در مكان هاي تاريخي تبيين گرديدند.اهداف پژوهش:1. شناخت معيارهاي سرزندگي در بافت هاي تاريخي.2. بازشناسي امكان توسعه گردشگري ميراثي با توجه با شناخت معيارهاي سرزندگي.سؤالات پژوهش:1. بافت هاي تاريخي داراي چه معيارهايي براي احياء سرزندگي هستند؟2. چه ارتباطي مي توان ميان سرزندگي در بافت هاي تاريخي و گردشگري ميراثي ايجاد كرد؟