ارزيابي توان مدل يا‌دگيري عميق و مد‌ل ماركوئيتز در تشكيل پرتفوي بهينه سهام

انتخاب و گزينش سهام و تشكيل پرتفوي سهام بهينه بستگي به عوامل متعددي دارد كه تصميم‌گيري را پيچيده مي نمايد. سرمايه گذاران مي توانند با انتخاب پرتفوي بهينه سهام، بازده سرمايه‌گذاري خود را حداكثر يا ريسك آن را به حداقل برسانند؛ بنابراين همواره به دنبال استفاده از الگوريتم هاي مالي پيشرفته جهت تشكيل پرتفوي بهينه سهام مي باشند. هدف از انجام اين پژوهش بررسي توانايي مدل يادگيري ماشين و مدل ماركوئيتز در تشكيل پرتفوي بهينه سهام و مقايسه كارايي آن‌ها است. نمونه آماري پژوهش حاضر، شامل 156 شركت پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران براي دوره زماني 1389 الي 1398 مي‌باشد. پس از گردآوري داده‌ها، مدل يادگيري عميق و مدل ماركوئيتز با استفاده از نرم‌افزار آناكوندا و زبان برنامه‌نويسي پاي تون، مورد آزمون قرارگرفته‌اند و سپس توانايي هريك از مدل‌ها در تشكيل پرتفوي بهينه سهام توسط معيارهاي ارزيابي بازده پرتفوي، شاخص ترينر و شاخص جنسن تعيين گرديده است. در پرتفوي ده سهمي مدل يادگيري عميق؛ بازده پرتفوي 0.697، شاخص ترينر 4.541 و شاخص جنسن 0.480 و در پرتفوي ده سهمي مدل ماركوئيتز؛ بازده پرتفوي 0.058، شاخص ترينر 1.648- و شاخص جنسن 0.158- محاسبه گرديده است. با توجه به نتايج ارزيابي پرتفوي اين نتيجه حاصل گرديد كه مدل يادگيري عميق داراي توانايي بالاتري نسبت به مدل ماركوئيتز در تشكيل پرتفوي بهينه سهام مي‌باشد.