ارتقاي كيفيت گزارشگري يكپارچه بر اساس شناسايي عوامل مؤثر شركت‌ها از طريق رويكرد فراتركيب و تحليل‌هاي كمي

بحران هاي جهاني در چند سال اخير سبب گرديده گزارشگري در بخش عمومي امروزه در ديگر جنبه هاي مديريت عمومي همچون عملكرد، پايداري، گزارشگري محيطي و اجتماعي گسترده شود و گزارشگري يكپارچه به‌عنوان رويكرد غالب موردتوجه قرار گيرد. ازاين‌رو شناسايي ويژگي هاي شركتي مؤثر بر كيفيت گزارشگري يكپارچه حائز اهميت هست. در اين پژوهش با استفاده از رويكرد كيفي و كمي به بررسي ويژگي هاي شركتي مؤثر بر كيفيت گزارشگري يكپارچه پرداخته‌شده است. در بخش كيفي با استفاده از رويكرد فراتركيب عوامل شناسايي و با استفاده ازنظر خبرگان بر اساس پرسشنامه دلفي دومرحله‌اي عوامل مؤثر شناسايي گرديدند. سپس در بخش كمي براي بررسي ميزان تأثيرگذاري اين شاخص ها بر كيفيت گزارشگري يكپارچه، از داده هاي مربوط به شركت هاي پذيرفته‌شده در بورس و فرا بورس تهران براي دوره زماني 7 ساله بين سال هاي 1390 الي 1396 براي 120 شركت استخراج و از الگوي رگرسيوني داده هاي تركيبي براي آزمون فرضيه ها استفاده گرديد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه شاخص هاي اندازه شركت و فرصت رشد رابطه مثبت و معناداري بر كيفيت گزارشگري يكپارچه دارد. همچنين نتايج پژوهش نشان از رابطه منفي و معنادار بين مالكيت نهادي و كيفيت گزارشگري يكپارچه دارد؛ و در پايان رابطه معناداري بين كيفيت حاكميت شركتي و گزارشگري يكپارچه يافت نگرديد.