آسيب‌شناسي و اولويت‌بندي مطلوبيت برنامه‌هاي تربيتي-آموزشي نظامي با هدف تحول در آنها (متناسب با تهديدات و نيازهاي عملياتي روز يگان‌هاي نزاجا)

مقاله حاضر با هدف «آسيب‌شناسي و اولويت‌بندي مطلوبيت برنامه‌هاي تربيتي-آموزشي نظامي با هدف تحول در آنها متناسب با تهديدات و نيازهاي عملياتي روز يگان‌هاي نزاجا» انجام شد. در همين راستا يك سؤال اصلي و پنج سؤال فرعي طراحي گرديد. اين پژوهشِ كاربردي، به روش توصيفي-پيمايشي و مقطعي انجام شد. جامعۀ پژوهش، شامل كليه دست‌اندركاران امر تربيت و آموزش در سطح نزاجا هستند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامۀ محقق‌ساخته است كه روايي آن با استفاده از نظر خبرگان و پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ، مطلوب ارزيابي شد. اندازه نمونه آماري به ميزان 78 خبره و تا رسيدن به مرحله اشباع نظري به‌صورت تصادفي انتخاب شد. براي مدل‌سازي از روش معادلات ساختاري با بهره‌مندي از نرم‌افزار PLS و براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. رتبه‌بندي سنجه‌هاي ارزيابي بر اساس آزمون فريدمن انجام شد. نتايج نشان مي‌دهد سنجه‌هاي ارزيابي تخصصي در سه حوزه‌ «برنامه‌هاي تربيتي-آموزشي كنوني نزاجا در زمينه ارتقاي مهارت‌هاي فردي (نظير: قدرت بيان، فن سخنوري و توانايي در نگارش نظامي)»، «برنامه‌هاي تربيتي-آموزشي كنوني نزاجا در زمينه ارتقاي مهارت‌هاي فني (نظير: آشنايي با جنگ‌افزارهاي سبك و نيمه‌سنگين و ساير مهارت‌هاي فني موردنياز در محيط‌هاي عملياتي)» و «برنامه‌هاي تربيتي-آموزشي كنوني نزاجا در زمينه ارتقاي صفات مثبت سازماني (نظير: روحيه قناعت در سازمان و ترجيح امور سازماني به منافع شخصي) كه در حال حاضر داراي وضعيت «نسبتاً مطلوب» در سطح يگان‌هاي نزاجا هستند؛ به‌منظور متناسب‌سازي برنامه‌هاي تربيت-آموزشي با تهديدات و نيازهاي عملياتي روز يگان‌هاي نزاجا، داراي بالاترين اولويت تحولي هستند.