تأثير درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي بر نشخوار فكري و نگراني پرستاران در زمان همه‌گيري بحران كرونا

پيش‌زمينه و هدف: با شروع بحران كرونا، پرستاران دچار مشكلات روان‌شناختي متعددي شدند كه اين مشكلات نياز به مداخلاتي داشتند. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي بر نشخوار فكري و نگراني پرستاران در زمان همه‌گيري بحران كرونا بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر از نوع نيمه‌تجربي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي پرستاران بيمارستان‌هاي شهيد بهشتي و شهيد يحيي‌نژاد شهر بابل در سال 1400 بوده كه حجم نمونه آماري 30 نفر تعيين و به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي و با روش قرعه‌كشي در دو گروه مداخله و كنترل گمارده شدند. درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي در 10 جلسه 90 دقيقه‌اي براي گروه مداخله اجرا شد درحالي‌كه گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي نشخوار فكري نالن-هوكسما و مارو و پرسشنامه نگراني ايالت پنسيلوانيا به‌عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با روش آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و تحليل كوواريانس تك متغيري با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 در سطح آماري 0.05 انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي بر نشخوار فكري و نگراني پرستاران تأثير داشت ( P 0.001). ميزان اين تأثير بر اساس ضريب اتا بر نشخوار فكري 0.48 و بر نگراني 0.53 بود. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش، پيشنهاد مي‌شود مشاوران و برنامه‌ريزان در حيطه سلامت، مداخلات مبتني بر درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي را گسترش دهند تا از اين طريق آگاهي پرستاران نسبت به نگراني‌هاي شغلي افزايش يابد.