ايمان و ارزش اخلاقي (1)

ارزش اخلاقي به رفتاري تعلق مي‌گيرد كه انسان را به سوي كمال نهايي سوق دهد و در سعادت ابدي او تأثير داشته باشد. در اسلام، چنين چيزي متوقف بر ايمان به خدا و روز قيامت است. آنچه به‌طور قطع از آيات و روايات استفاده مي‌شود، اين است كه اگر كاري بدون ايمان انجام شود، در آخرت ثمري نخواهد داشت: «وَقَدِمْنَا إِلَي مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثوراً» (فرقان: 23). بنابراين انسان قبل از كسب ارزش‌هاي اخلاقي لازم است به كسب ايمان بپردازد. اما آيا ايمان نيز از ارزش‌هاي اخلاقي به‌شمار مي‌آيد؟ زيرا اين سؤال مطرح است كه چگونه ارزش اخلاقي بر كسي كه هنوز ايمان نياورده، صادق است؟ چون نمي‌توان كسب ايمان را مبتني بر ايمان دانست. از سوي ديگر، ارزش اخلاقي، فعل اختياري انسان است. بنابراين اگر ايمان براي كسي به ‌عنوان يك فعل اختياري مطرح نباشد، او كاري انجام نداده است تا ارزش اخلاقي داشته باشد.