همبستگي همدلي و هوش زيبايي شناسي در كاركنان پرستاري شهر ابهر

مقدمه: همدلي يكي از مهارت هاي اصلي در حرفه پرستاري مي باشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين همبستگي همدلي و هوش زيبايي شناسي در كاركنان  پرستاري شهر ابهر انجام شد.  روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصيفي - همبستگي بود.  جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه  كاركنان پرستاري شاغل در بيمارستان هاي شهرستان ابهر در سال 1398 بود. تعداد نمونه پژوهش حاضر 300 تن بود. نمونه گيري به صورت تمام شماري بود. ابزارهاي پژوهش شامل  پرسشنامه جمعيت شناختي، مقياس همدلي (Empathy Scale)  و آزمون هوش زيبايي شناسي (Aesthetic Intelligence Test)  بود. روايي محتوا به روش كيفي و يايايي  ابزار ها به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ مورد تاييد قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده در نرم افزار اس پي اس اس  نسخه 24 تحليل شد.  يافته ها:  مولفه حسي آزمون هوش زيبايي شناسي همبستگي معنادار آماري با همدلي نداشت. اما  مولفه عاطفي از آزمون هوش زيبايي شناسي با زير مقياس همدلي عاطفي  از مقياس همدلي همبستگي مثبت و معنا دار در سطح (0.01) و با نمره كل همدلي، همبستگي مثبت  در سطح (0.05) داشت.  بعلاوه،  مولفه پويا از آزمون هوش زيبايي شناسي با همدلي عاطفي از مقياس همدلي داراي همبستگي مثبت و معنادار درسطح (0.05) دارد.  نتايج تحليل رگرسيون همزمان نشان داد هوش زيبايي شناسي مي تواند 4.7 درصد واريانس همدلي را تبيين كند. نتيجه گيري: بين مولفه همدلي عاطفي و پويا از آزمون هوش زيبايي شناسي با همدلي همبستگي مثبت وجود دارد. توصيه مي شود هوش زيبايي شناسي در جهت ارتقاي همدلي در بين  كاركنان پرستاري  آموزش داده شود.