تبيين نقش سرمايه اجتماعي در رابطه با مشاركت ورزشي و خودكارآمدي در معلولان جسمي -حركتي

مقدمه: يكي از مهم ترين تعيين‌كننده‌هاي شركت افراد با ناتواني‌هاي جسمي- حركتي در فعاليت هاي مختلف، خودكارآمدي است. هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش سرمايه اجتماعي در رابطه با مشاركت ورزشي و خودكارآمدي معلولان جسمي- حركتي شهرستان شهركرد است. روش كار: روش پژوهش حاضر توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه معلولان جسمي -حركتي شهركرد بود (تعداد=2139). بر اساس فرمول كوكران در سطح خطاي %۵ تعداد ۲۲۸ تن به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه سرمايه اجتماعي (Social Capital Questionnaire)، پرسشنامه مشاركت ورزشي (Sport Participation Questionnaire) و مقياس خودكارآمدي عمومي (General Self-Efficacy Scale) بود. روايي صوري، روايي محتوا به روش كيفي و روايي سازه به روش روايي همگراي ابزارها و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ و پايايي مركب بررسي و تائيد شد. تحليل داده ها در نرم‌افزار اس پي اس اس نسخه 23 و روش الگوسازي معادلات ساختاري با بهره‌گيري از نرم‌افزار اسمارت پي ال اس 3 انجام شد.  يافته‌ها: الگوي پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بود. مشاركت در فعاليت هاي ورزشي به طور معناداري با خودكارآمدي (0.448=β ،4.935 =t) و سرمايه اجتماعي (0.165=β ، 2.262 =t) معلولان جسمي- حركتي همبستگي دارد. همچنين خودكارآمدي نيز به طور معناداري با سرمايه اجتماعي معلولان جسمي -حركتي را (0.231=β ، 2.524 =t) همبستگي دارد. نتيجه‌گيري: مشاركت ورزشي، خودكارآمدي معلولان جسمي -حركتي را از طريق افزايش سرمايه اجتماعي ارتقا خواهد داد. پيشنهاد مي‌شود كه روانشناسان و متخصصان حوزه سلامت براي بهبود خودكارآمدي معلولان جسمي -حركتي، به نقش مشاركت ورزشي و سرمايه اجتماعي توجه بيشتري كنند.