اثربخشي «آموزش مهارت هاي جرأت مندي و ارتباط مؤثر» بر عزت نفس و ارتباط بدن با خود در افراد مبتلا به بيماري هاي مزمن پوستي

مقدمه: عزت نفس پايين و تصوير بدني نه چندان مطلوب موجب مي شود بيماران مبتلا به بيماري هاي پوستي از جرأت ورزي كافي برخوردار نباشند و از روابط اجتماعي اجتناب كنند. هدف مطالعه حاضر تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي جرأت مندي و ارتباط مؤثر  بر عزت نفس و ارتباط با خود در افراد مبتلا به بيماري هاي مزمن پوستي است. روش كار: روش مطالعه حاضر نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل افراد مبتلا به بيماري هاي مزمن پوستي پسوريازيس، ويتيليگو و آلوپسيا مراجعه كننده به 2 كلينيك پزشكي پوستي واقع در تهران و بيمارستان رسول اكرم در شهر تهران در سال 1398 بودند. از ميان آن ها 38 فرد داوطلب واجد شرايط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و با انتساب تصادفي ساده در 2 گروه آموزش مهارت جرأت مندي و ارتباط مؤثر و كنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعيت شناختي، سياهه عزت نفس كوپر اسميت (Cooper Smith Self-Esteem Inventory)  و پرسشنامه ارتباطات چند بعدي بدن-خود Multidimensional Body Self-)Relations Questionnaire) بود. روايي محتواي ابزارها به روش كيفي و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ اندازه گيري شد. پس از اجراي 8 جلسه آموزش براي گروه مداخله، داده ها جمع آوري شد. داده ها در  نرم افزار اس پي اس اس نسخه 24 تحليل شد.  يافته ها: در پژوهش حاضر اثر تعاملي گروه بر زمان بر مولفه هاي ارتباط بدن با خود (0.019=P، 4.21=F)، بخش‌هاي سطح بدن (0.026=P، 3.85=F) و خود طبقه بندي وزن (0.015=P، 4.47=F) در سطح 0.05 معنادار بود. اثر تعاملي گروه بر زمان بر مولفه هاي عزت نفس عمومي (0.002=P، 6.68=F)، عزت نفس خانه- والدين (0.004=P، 6.52=F) و عزت نفس اجتماعي (0.001=P، 7.01 =F) در سطح 0.01 معنادار بود.  نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي جرأت مندي و ارتباط مؤثر بر عزت نفس و ارتباط بدن با خود در افراد مبتلا به بيماري هاي مزمن پوستي پسوريازيس، ويتيليگو و آلوپسيا مراجعه مؤثر است. لذا آموزش مهارت هاي جرأت مندي و ارتباط مؤثر براي افراد دچار بيماري هاي پوستي پيشنهاد مي شود.