بررسي تاثير فشارنهادي و بازارگرايي بر شيوه تأمين سبز و مزيت رقابتي با نقش ميانجي تعهد مديريتي (مطالعه موردي: صنعت نساجي)

توسعه دانش و توانايي بشر براي افزايش بهره‌برداري از محيط و منابع آن و از نگاهي ديگر نگراني به پايان رسيدن منابع طبيعي و برهم خوردن تعادل فرايندهاي حياتي كره‌ زمين، پژوهشگران را بيشتر از گذشته متوجه محيط‌زيست و فاكتورهاي اثرگذار و اثرپذير آن كرده است. توجه به جنبه‌هاي زيست‌محيطي در كنار زنجيره تامين سنتي، منجر به بكارگيري زنجيره تامين سبز در سازمان‌ها و مراكز توليدي شده است. از طرف ‌ديگر نيز به‌دليل اهميت منسوجات در حيات اجتماعي و اقتصادي مردم و نقش حفاظتي آن در مصون نگه داشتن بدن انسان در برابر عوامل طبيعي و اقليمي و سپس برجسته شدن كاركرد اجتماعي و فرهنگي آن، توجه به نقش شيوه تامين سبز در صنعت نساجي را پر رنگ‌تر كرده است. فلذا هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير فشار نهادي و بازارگرايي بر شيوه تامين سبز و مزيت رقابتي با نقش ميانجي تعهد مديريتي مي‌باشد. اين پژوهش از نوع توصيفي - همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر متشكل از توليد و عرضه‌كنندگان صنعت نساجي (انواع حوله) در استان آذربايجان شرقي است؛ كه بصورت تصادفي تعداد 200 نفر از اعضاي نمونه در دسترس قرار گرفته و پرسشنامه‌ها تكميل شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پي.اس.اس و روش حداقل مربعات جزئي و نرم‌افزار اسمارت پي.ال.اس. تجزيه و تحليل شدند. بررسي نتايج اين تحقيق نشان داد كه فشار نهادي بر بازارگرايي، بازارگرايي بر شيوه تامين سبز و تعهد مديريتي، تعهد مديريتي بر شيوه تامين سبز و درنهايت شيوه تامين سبز بر مزيت رقابتي تأثير معني‌داري دارد. و تعهد مديريتي توانست رابطه بين بازارگرايي و شيوه تامين سبز را ميانجي‌گري كند.