تفسير انديشه شناختي سياسي منازعه ايران و آمريكا

هدف پژوهش حاضر بررسي ريشه‌هاي انديشه شناختي ‏سياسي منازعه ايران و آمريكا بعد از پيروزي انقلاب اسلامي است. در اين راستا، تاثير عواملي مانند ‏باورهاي سياسي متضاد، ذهنيت سياسي متفاوت و فرهنگ سياسي نخبگان در شكل‌گيري منازعه، در قالب ‏انديشه‌اي واكاوي شده است. سوال اصلي پژوهش اين است كه ماهيت انديشه ‏شناختي سياسي منازعه جمهوري اسلامي ايران و ايالات متحده آمريكا در چيست؟ پژوهش بر اين فرضيه استوار است كه از سوي ايرانيان، شيطان پنداري و استكبارورزي، ذهنيت منفي تاريخي ناشي از اقدامات ‏خصمانه و از سوي ايالات متحده امريكا، از دست دادن منافع، متحدان، هويت نظام سياسي، مشكل‌شناسي و ‏دليل‌شناسي منازعه را تشكيل مي‌دهد‎.‎‏ چارچوب نظري بحث، براساس نظريه توماس اسپريگنز طراحي شده ‏است و روش بكار گرفته شده در تبيين موضوع، تفسيرگرايي است. خوانش بنيادهاي متفاوت انديشه شناختي ‏سياسي ايران و آمريكا، تبيين منازعه از منظر ايران با واكاوي انديشه سياسي امام خميني و آيت‌الله خامنه‌اي و واكاوي منازعه ايران و آمريكا از منظر ‏آمريكا، با خوانش اصول انديشه‌اي و رفتار مبتني بر آن اصول از جانب دو حزب دموكرات و جمهوري‌خواه نسبت ‏به ايران و همچنين دولت‌هايي كه در آمريكا قدرت را به دست گرفته‌اند، از جمله مباحث اصلي مورد بحث در اين پژوهش هستند. نتايج نشان داد كه ‏تمايزات مفهومي، ساختاري و انديشه شناختي سياسي، از ايران و آمريكا دو ساختار سياسي، با ذهنيت متفاوت ‏ساخته، كه راه‌حل عبور از الگوي منازعه، تفسير افق‌هاي شناختي دو كشور است.‏