رابطه نوگرايي و نوسازي در عوامل جغرافيايي-فرهنگي بامديريت سبك زندگي ساكنان شهرستان بيجار استان كردستان

يكي از تاثيرهاي نوسازي و نوگرايي، دگرگوني در توليد و بازتوليد سبك زندگي است. جوانان در هر جامعه اي پيشگام استقبال از تغييرات فرهنگي هستند و بخشي از جامعه به شمار مي آيند كه استعداد گسست فرهنگي و عدم بازآفريني شيوه هاي سنتي زندگي را از خود نشان مي دهند.از اين رو، تحقيق حاضر با هدف تاثير نوگرايي و نوسازي بر سبك زندگي والدين و فرزندان در استان كردستان به انجام رسيده است. در اين پژوهش از نظريه هاي لرنر، مك كله لند، اسميت و اينكلس، شارما و ترنر استفاده شده است. روش تحقيق علي-مقايسه اي است. جامعه آماري شامل والدين و فرزندان بيجاري است،(فرزنداني كه با والدين خود زندگي مي كنند) كه البته والدين در بازه سني 40 تا 60 سال و فرزندان در بازه سني 15 تا 30 سال مورد مطالعه قرار گرفته اند. براي انتخاب نمونه‌هاي مورد مطالعه از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي استفاده گرديد. تعداد نمونه ها معادل ۷۶۸ نفر برآورد گرديد.از پرسشنامه محقق ساخته داده ها گردآوري شد. روايي و پايايي ابزار اندازه گيري مورد تاييد قرار گرفت. با استفاده از نرم افزار spss و آزمون تجزيه واريانس دو طرفه داده ها آزمون شد. نتايج نشان داد، ابعاد همدلي، ميل و نياز به پيشرفت، رسانه هاي جمعي، جهت گيري تساوي گرايانه، استقلال طلبانه، و علمي بر مديريت سبك زندگي والدين و فرزندان در استان كردستان تاثير گذار بوده است.