الگوي راهبردي مديريت دانش در برنامه‌ريزي انتظامي شهري

در برنامه‌ريزي‌هاي شهري مبتني بر مديريت دانش، دانش انتظامي مؤلفه‌اي كليدي در استقرار امنيت پايدار تلقي مي‌شود. از سوي ديگر شهرسازي دانش بنيان، به تازگي توجه متخصصين شهري را به خود جلب كرده است و دليل آن نيز علايق مشتركي است كه بين ساختارهاي مديريتي شهر و سياست‌هاي توسعه‌اي وجود دارد. لذا با توجه به ارتباط مفهوم توسعه و پيشرفت تكنولوژي در امور اقتصادي-اجتماعي با امنيت انتظامي، هدف از اين مقاله، بررسي راهبرد و تأثير مديريت دانش، فناوري و نوآوري متناسب با شرايط و پتانسيل‌هاي شهري در ارتقاء امنيت انتظامي مي‌باشد. اين مقاله با بررسي و تلفيق دو گرايش از حوزه مطالعاتي مديريت با روش كتابخانه‌اي و اسنادي و بهره‌جستن از اسناد بالادستي، نظرات خبرگان، منابع معتبر علمي و تجربي به رشته تحرير درآمده كه با روش تحليل عاملي تأييدي و از طريق نرم‌افزار SmartPLS نسبت به ارائه و تأييد الگوي پيشنهادي اقدام شده است. جامعه و نمونه آماري نيز از دو گروه نخبگان در سطح مديران عالي شهري و انتظامي كلان‌شهرهاي تهران بزرگ، كرج، اصفهان، شيراز، مشهد، تبريز و اروميه به تعداد 14 نفر براي مصاحبه عميق در راستاي كشف مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي مدل و گروه دوم در سطح كارشناسان حوزه انتظامي و شهري كلان‌شهرهاي مذكور به تعداد 93 نفر براي ارزيابي مدل و تكميل پرسشنامه‌هاي بسته‌محقق‌ساخته انتخاب شدند. محققين در فرجام يافته‌هاي خود به تبيين نقش پنج مؤلفه اساسي مديريت دانش در برنامه‌ريزي انتظامي شهري شامل؛ منابع انساني، فناوري اطلاعات، فرهنگ، رهبري و ساختار پرداختند كه برابر خروجي‌هاي مدل، 85 درصد از تغييرات برنامه‌ريزي انتظامي شهري توسط اين پنج متغير تبيين مي‌شود. بنابراين مديريت دانش و دسترسي به موقع و موثق به رويدادها و وقايع كشور با پشتيباني فن‌آوري‌هاي نوين، از الزامات امنيت انتظامي در برنامه‌ريزي‌هاي شهري بوده و با ايجاد اشراف اطلاعاتي كه زايده مديريت دانش است، مي‌تواند ضمن تصميم‌سازي مؤثر براي مراجع برنامه‌ريز و تصميم‌گيرنده انتظامي، نقش قابل ملاحظه‌اي در كيفيت مديريت شهري داشته ‌باشد.