ارزيابي و شناخت پيشران هاي حياتي موثر در بازآفريني شهري بافت هاي فرسوده با رويكرد آينده پژوهي (نمونه موردي :منطقه هشت تبريز)

بازآفريني شهري فرايندي است كه به خلق فضاي شهري جديد با حفظ ويژگي هاي اصلي فضايي(كالبدي و فعاليتي) منجر مي گردد. در اين اقدام فضاي شهري جديدي حادث مي شوند كه ضمن شباهت هاي اساسي با فضاي شهري قديم، تفاوت هاي ماهوي و معنايي را با فضاي قديم به نمايش مي گذارند. بافت فرسوده مركزي شهر تبريز كه تقريبا در محدوده منطقه هشت شهر قرار دارد با ساير بخش هاي شهر تفاوت اساسي دارد كه اين تفاوت ناشي از هويت تاريخي آن است .اين بافت جز هسته هاي اوليه شكل گيري شهر تبريز است و علاوه بر فرسودگي جر بافت هاي تاريخي شهر نيز هست كه اين مسئله لزوم بازآفريني و احيا اين بافت را بيش از پيش اثبات مي كند. اين تحقيق از نظر نوع جز تحقيقات  كاربردي- توسعه اي و از نظر روش جز تحقيقات توصيفي-تحليلي مي باشد. هدف اصلي اين تحقيق شناسايي پيشران هاي حياتي و موثر در بازآفريني منطقه هشت تبريز است. روش اصلي مورد استفاده در اين تحقيق انواع روش هاي متداول آينده پژوهي من جمله تكنيك دلفي و روش تحليل ساختاري و استفاده از نرم افزار­MICMAC  است. نتايج تحقيق نشان داد از بين 27 شاخص موثر در بازآفريني منطقه هشت كلان شهر تبريز تعداد 9 شاخص به عنوان شاخص و عامل كليدي انتخاب شد. در بين عوامل پيشران و كليدي استخراج شده، توسعه گردشگري شهري بحراني ترين وضعيت را جهت توسعه آينده بازآفريني منطقه هشت  دارا مي باشد و ارتقا بازار تبريز، داراي بهترين شرايط در رابطه با وضعيت هاي محتمل مي باشد.