شبيه سازي ساختمانهاي مسكوني با مولفه هاي مختلف معماري در جهت بهينه سازي مصرف انرژي در شهر تهران(مطالعه موردي منطقه 1)

در ايران، بخش ساختمان حدود 40 درصد از كل مصرف انرژي را به خود اختصاص مي‌دهد يكي از پرمصرف‌ترين بخش‌هاي تقاضاي انرژي بخش مسكوني است. به طوري كه بيش از يك سوم مصرف انرژي در كشور را تقاضاي انرژي بخش مسكوني تشكيل مي‌دهد. لذا در اين پژوهش الگوهاي بهينه معماري ساختمان‌هاي مسكوني از نقطه نظر انرژي را به صورت علمي مطالعه و با مقايسه‌ي ميزان مصرف انرژي در محدوده مطالعاتي مدنظر و با بررسي نمونه هاي طراحي ساختمان‌هاي متداول در منطقه 1 تهران و مدل سازي آنها به كمك نرم‌افزار ديزاين‌بيلدر ميزان انرژي مورد نياز براي گرمايش و سرمايش ساختمان و تأثير فاكتورهاي مختلف در مصرف انرژي ساختمان محاسبه گرديد. سنتز مطالعات بيانگر اين است كه با روش‌هاي ساده طراحي معماري داخلي و خارجي ساختمانهاي مسكوني مي‌توان مصرف انرژي در مناطق مورد مطالعه را تا حدود 40 درصد كاهش داد و همچنين با تدوين معيارها و ضوابط معماري براي مناطق مختلف شهر تهران و نيز بكارگيري اين ضوابط در طراحي آنها مي‌توان به كاهش عمده‌اي در مصرف انرژي ساختمان‌ها و بهره‌وري انرژي دست يافت. كاهش مصرف انرژي ساختمان‌ها با طراحي معماري سبب مي‌شود كه اين شيوه از بهره‌وري انرژي در ساختمان‌ها، تناسب زيادي با شرايط اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي ساكنين اين مناطق داشته و در اجرا از موفقيت بالايي برخوردار باشد.