استرداد منافع ناشي از نقض قرارداد در كامن‌لا،كنوانسيون وين 1980 و حقوق ايران

به‌طورمعمول، يكي از اركان مسئوليت قراردادي، ورود زيان ناشي از نقض تعهد است. پرسش طرح‌شده اين است كه آيا مي‌توان در مسئوليت قراردادي، به‌صرف انتفاع و به‌رغم عدم وجود زيان، نقض‌كننده قرارداد را مسئول دانست و وي را به استرداد منافع ناشي از نقض قرارداد محكوم كرد؟ اين پرسش، در گستره حقوق خصوصي كامن لا، مناقشاتي به دنبال داشته است. اين پژوهش با روشي توصيفي ـ تحليلي، به دنبال پاسخ به اين پرسش در كامن‌لا، حقوق ايران و كنوانسيون بيع بين‌المللي كالا (وين 1980) است. نتايج اين پژوهش، حاكي از اين است كه مسئوليت نفع محور در حقوق قراردادهاي كامن لا، به‌ندرت مورد پذيرش دادگاه‌ها قرار گفته است و در تحقق آن موانعي وجود دارد كه با مباني جديد مي‌توان تا حدي آن‌ها را از پيش رو برداشت. در حقوق ايران نيز با نظر به اصول و قواعد سنتي، پذيرش مسئوليت نفع‌محور ناشي از نقض قرارداد دشوار به نظر مي رسد. همچنين، در كنوانسيون وين 1980 پذيرش مسئوليت استردادي تنها مي‌تواند راهي براي محاسبه زيان طرف قرارداد باشد.