بررسي اثر درمان مبتني بر پذيرش و تعهد- شفقت‌محور بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و خودكارآمدي زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد شفقت‌محور بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و خودكارآمدي زنان مبتلا به ام‌اس بود. روش: در پژوهش حاضر با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي 30 زن مبتلا به ام‌اس در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل جايگزين و به پرسشنامه‌هاي انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و خودكارآمدي عمومي شرر پاسخ دادند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه، تحت درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد شفقت‌محور قرار گرفتند ولي گروه كنترل هيچ‌گونه درماني دريافت نكردند. براي تحليل داده‌ها از تحليل واريانس و نرم‌افزار26  SPSS  استفاده شد. نتايج: يافته‌ها نشان داد كه درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد و شفقت‌محور، باعث انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و افزايش خودكارآمدي در گروه درمان در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون شده است. در مرحله پيگيري درمان منجر به انعطاف‌پذيري روان‌شناختي شده اما در خودكارآمدي زنان مبتلا به ام‌اس تأثيري نداشته است.بحث و نتيجه ‏گيري: با توجه به يافته‌ها نتيجه گرفته شد كه، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و شفقت‌محور، بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و افزايش خودكارآمدي زنان مبتلا به ام‌اس مؤثر است.