بررسي قرار دادهاي تعاملي در تفسير نسفي د رمقايسه با بخش ترجمه كشف الاسرا ر ميبدي بر اسا س نظريه نورمن فركلاف

تفسير نسفي اثر نجم الدين نسفي يكي از مهمترين آثار قرن پنجم و ششم هجري است كه نويسنده در آن ترجمه اي مسجع از قرآن ارائه داده است و از ديگر تفاسير مهم اين دوره تفسير كشف الاسرار و عدة الابرار اثر ابوالفضل ميبدي است كه نويسنده قرآن را با ديدي عرفاني تفسير كرده است. تحليل گفتمان اين دو كتاب مي تواند اصول اعتقادي و ايدئولوژي نويسندگان را به خوبي نشان دهد. يكي از نظريه هاي مهم در زمينه تحليل گفتمان، نظريه نورمن فركلاف است كه در آن رابطه ميان ملاكهاي دروني و بيروني متن بررسي مي شود. فركلاف متن را در سه محور توصيف، تفسير و تبيين بررسي مي كند و يكي از موضوعاتي كه دربخش توصيف متن به آن پرداخته مي شود، اين است كه نويسنده از كداميك از قرار دادهاي تعاملي استفاده كرده است و نظام نوبت گيري براي سخن گفتن در متن چگونه اداره مي شود؟ بررسي اين موضوع به روابط قدرت ميان دو طرف گفتگو بستگي دارد. گاهي مفسران با توضيحات اضافه اي كه در ترجمه خود مي آورند اين امكان را به پژوهشگر مي دهند كه ساختار فكري آنان را دراين زمينه مشخص كند. در بررسي هاي به عمل آمده، نسفي با توجه به اطلاعات تاريخي و تفسيري خود در اين زمينه قوي تراز ميبدي عمل كرده است. در اين مقاله نويسندگان با روش توصيفي- تحليلي و كتابخانه اي در صدد هستند گفتمان موجود در ترجمه اين دو كتاب را در زمينه قرار دادهاي تعاملي مورد بررسي قرار دهند.