خلاقيت ادبي در اشعار احمد شاملو

احمد شاملو، شاعر معاصر ايران با درك ظرفيت هاي موجود در زبان فارسي و اشراف بر ادبيات كلاسيك به ويژه متون نثر و خلاقيت منحصر به فرد خويش، با بهره گيري از انواع شگردهاي زباني و رسيدن به سويه‌هاي طبيعي كلام و موسيقي موجود در آن با تغيير در ساختار و محتواي شعر نيمايي توانست گونه‌اي ديگر از شعر را بنيان نهد كه از آن به عنوان شعر سپيد نام مي بريم. بر همين اساس هدف از اين پژوهش، نشان دادن خلاقيت ادبي، با بهره‌گيري از ترفندها و شگردهاي زباني و مفهوم سازي‌هاي نوين با تكيه بر مجموعه اشعار شاملو مي‌باشد.داده‌هاي مورد نظر، با بهره‌گيري از منابع دست اول و دوم در محيط كتابخانه‌ گردآوري گرديده است.سپس با تكيه بر اهداف و ابعاد مورد نظر جستار حاضر،داده‌هاي مورد نظر به روش توصيفي- تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است.نتايج حاصل از اين پژوهش بيانگر آن است كه بخش عمده‌اي از خلاقيت ادبي شاملو در شگردها و هنجار گريزي هاي زباني، موسيقي طبيعي كلمه و نگاه سياسي و اجتماعي توأم با فخامت و سنگيني كلام است كه شعر وي را برجسته و متمايز كرده است. نگارنده در تلاش است كه با كند و كاو در مجموعه اشعار شاملو و مطالعه منابع موجود در اين زمينه، فرآيند خلاقيت ادبي را نشان دهد و بگويد كه چگونه شاعر در ساختار و محتواي شعر معاصر ايران تغيير ايجاد كرده و سبك جديدي از شعر را بنا نهاده است.