بررسي بن‌مايه‌ها در رُمان «خوف» اثر شيوا ارسطويي

در آثار داستاني، بن‌مايه مي‌تواند از عوامل سبك‌آفرين باشد و مضمون يا موضوعات مسلط بر سبك را براي خواننده آشكار سازد. زنان داستان‌نويس از اين امكان زباني زياد استفاده مي‌برند و علاوه بر ايجاد حساسيت مداوم در خواننده، متن را به سمت نوعي زبان خاص هنري سوق مي‌دهند. رمان «خوف» اثر شيوا ارسطويي، يكي از اين نمونه‌هاست كه به «تنهايي» و «ترس» انسان در دوران مدرن مي‌پردازد و روايتي زنانه از اين تنهايي و ترس را بيان مي‌دارد. در اين مقاله برآنيم مهمترين بن‌مايه‌هاي موجود در رُمان «خوف» را مورد بررسي قرار دهيم و نشان دهيم كه نويسنده از اين طريق چه مفاهيمي را بيان كرده است. اين بن‌مايه‌ها از اين لحاظ كه بيانگر حساسيت‌هاي يك نويسنده زن است، از ويژگي‌هاي سبك زنانه نيز به شمار مي‌آيد. روش كار در اين پژوهش، «توصيفي- تحليلي» است؛ يعني ابتدا داده‌هايي از رمان «خوف» توصيف مي‌شود و سپس بر اساس آنها، تجزيه و تحليل انجام مي‌گيرد و به جمع‌بندي منتهي مي‌شود.