ابرش كياني (بررسي جايگاه اسب در شاهنامه‌ي فردوسي)

اسب، يكي از مشهورترين حيواناتي است كه در زندگي و فرهنگ بشر – به ويژه در دوره ي باستان- از جايگاه ويژه اي  برخوردار بوده و احترام بسياري داشته است. در فرهنگ ايران باستان، اسب و ابزار مرتبط با آن، پابه‌پاي انسان، رشد كرده و همواره مي توانيم ردپاي اين حيوان را ببينيم. در شاهنامه ي فردوسي، به سبب صبغه ي حماسي آن، چهره ي اسب، نمود خاصي دارد و فردوسي، با قدرت تمام، اين حيوان فرخنده و خاص را در تصويرسازي هاي خود، جاي داده است. در اين جستار، اسب به عنوان يكي از موجودات مهم و تأثيرگذار در زندگي ايرانيان، مورد مطالعه قرار گرفته و سيماي اين حيوان در شاهنامه ي فردوسي- به عنوان كتابي كه ارتباط ويژه اي با گذشته و اساطير ايران دارد- بررسي شده، كه نتيجه ي آن، توجه حكيم توس به نقش و اعتبار اين حيوان در نزد مردم ايران زمين و درك و دريافت خجستگي آن در نظر ايرانيان است.