تحليل وبررسي روايت در «داستان جامع مصيبت نامۀ عطار با تاكيد بر طرح وپيرنگ، راوي» با رويكردي به نظريۀ «چندآوايي يا پوليفوني» باختين

چندآوايي به معني تعددآهنگ و صداست و به گفتماني اطلاق مي‌شود كه در آن چندين آوا هم‌زمان به صدا درمي‌آيد. همانند نواي موسيقي كه هرچند از ملودي هاي گوناگون ساخته شده‌اند، اما اين ملودي ها در يك زمان نواخته مي شوند تا آوا و نغمۀ نهايي خلق شود. منطق مكالمه ومفهوم گفتگو گوهرو اصل انديشۀ باختين در زمينۀ «انسان‌شناسي فلسفي» است. مسأله و هدف اصلي در اين مقاله، بررسي و واكاوي گفتگو و منطق مكالمه با تاكيد بر« طرح و پيرنگ»، «راوي، شخصيت »در روايت جامع مصيبت نامه و مراتبي است كه سالك فكرت با آن‌ها روبه‌رو مي‌شود. سمفوني و منطق گفتگويي عطاردر چهل مقام نمود پيدا مي‌كند. منطق مكالمه در روايت جامع، تلاشي است براي دانايي افراد ، نه فقط از طريق هم‌سخني با ديگران، بلكه حضور هم‌دلانۀ آنان با خود و ديگران شكل مي‌گيرد. ديدگاه و تفكر شخصيت‌ها كه ممكن است به ايدئولوژي‌هاي متضادي تعلق داشته باشد، با ديدگاه نويسنده در يك سطح قرار گرفته و همه از اهميت يكساني برخوردار مي‌شوند. در سمفوني آوايي عطار، بازيگران از هر صنف و طبقه و مقامي انتخاب شده ،تابتوانند ساز هم‌نوايي خود را بنوازند و در نهايت، اين آواها منجر به آگاهي و درك بهتري از نغمۀ هستي و رسيدن به مقام قرب الهي مي شود.روايت جامع به وضوح توانسته مفهوم چندآوايي يا پوليفوني را به نمايش بگذارد.