بررسي طرح واره هاي تصوري «عشق» درتغزل هاي فرخي سيستاني

طرح واره هاي تصوري يكي از مفاهيم مهم در زبان شناسي شناختي است كه اصل مسأله‌ آن اين است كه از ما، در اين جهان، اعمال و رفتارهايي بروز مي كند و از اين طريق، ساخت هاي مفهومي بنياديني پديد مي آيند كه براي انديشيدن درباره‌ امور انتزاعي به كار مي روند. پژوهش حاضر، با روش توصيفي – تحليلي به بررسي انواع طرحواره هاي تصوري (حجمي، حركتي و قدرتي) موجود در واژه‌ «عشق» در قصايد فرخي سيستاني مي پردازد. هدف اين پژوهش شناخت اين طرحواره ها در تغزل هاي فرخي و چگونگي عينيت يافتن واژه‌ «عشق» در آن‌هاست. نتايج حاكي از آن است كه در ميان سه طرحواره‌ تصوري، طرحواره‌ قدرتي بسامد بيشتري در تغزلات فرخي دارد؛ زيرا فرخي در سروده هاي خود نشان مي دهد كه عشق با نيروي فراوان خود عاشق را تحت تأثير خويش قرار داده است. بعد از طرحواره‌ تصوري قدرتي، طرحواره‌ حركتي بيشترين بسامد را در تغزلات فرخي به خود اختصاص داده كه براي نشان دادن همراهي عشق با عاشق در طي مسير عاشقي به كار رفته است. طرحواره‌ حجمي پايين ترين بسامد را به خود اختصاص داده است و شاعر به كمك اين طرحواره، رنج‌هاي عاشق را در مسير عشق نشان مي‌دهد.