اثر ميانجي فرهنگ سازماني بر روابط ساختاري بين رهبري تحولي مديران گروه‌‎هاي آموزشي دانشگاه و اثربخشي اعضاي هيئت‌ علمي

هدف پژوهش حاضر بررسي چگونگي روابط بين عوامل رهبري تحولي مديران گروه هاي آموزشي بر اثربخشي اعضاي هيئت ‌علمي دانشگاه از طريق فرهنگ ‌سازماني است. رويكرد پژوهش كمي از نوع توصيفي- همبستگي است. جامعه‌ي آماري تحقيق شامل350 نفر از اعضاي هيئت‌ علمي دانشگاه كردستان بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده، 193 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل سه پرسش‌نامه فرهنگ ‌سازماني دنيسون، اثربخشي هوي و رهبري تحول‌گرا باس و آوليو بود. تجزيه ‌و تحليل اطلاعات با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري و به كمك دو نرم ‌افزار 22SPSS و 8LISREL  براي اندازه گيري ويژگي هاي فني پرسش‌نامه و بررسي فرضيه ي پژوهش با استفاده از ضرايب ساختاري مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد كه رابطه‌ي بين سبك رهبري تحولي مديران با فرهنگ سازماني معني دار بود و متغير ميانجي فرهنگ سازماني  اثر معناداري بر رابطه‌ي ميان سبك رهبري تحولي و  اثربخشي اعضاي هيئت ‌علمي دارد. مي توان گفت، رهبري تحولي در مدل نهايي تحقيق تأثير مستقيم و معناداري بر اثربخشي ندارد. اما رهبري تحول‌گرا باواسطه فرهنگ‌ سازماني بر اثربخشي اعضا هيئت‌ علمي تأثير مي‌گذارد.